در سال 2011 منطقه خاورمیانه و شمال افریقا با تحولاتی مواجه شد که در طی ان زین العابدین بن علی در تونس، حسنی مبارک در مصر، معمر قذافی در لیبی، علی عبدالله صالح در یمن سرنگون شدند. همچنین اعتراضات در سوریه و بحرین حالت فرسایشی به خود گرفت. در طول این مدت روابط کشورهای ایران، عربستان و مصر به عنوان داعیه داران رهبری منطقه بسیار قابل توجه شد. در این راستا جمهوری اسلامی ایران بدنبال تحقق اهداف کلی سیاست خارجی و راهبرد اسلام گرای انقلابی خود رو در روی راهبرد محافظه کارانه ی عربستان سعودی و اهداف کلی سیاست خارجی این کشور ایستاد. لذا تحرکات دو کشور در جریان تحولات در تقابل با نفوذ یکدیگر بود. این در حالی است که دولت جدید مصر نیز با الهام از شرایط نوین به وجود امده درصدد احیای موقعیت منطقه ای خود برامد استراتژی مصری ها در این باره نظم اسلام گرای اخوانی بوده که خود مستلزم عمل گرایی و موازنه است. بنابراین روابط مصری ها با ایران و عربستان نیز بر مبنای همین راهبرد است.