به منظور بررسی اثرات افزودن مکملهای موننسین سدیم و مخمر ساکارومایسس سرویسیه به جیره فلاشینگ بر عملکرد ‏تولیدمثلی میش های نژاد قزل، 44 رأس میش قزل 2-5 ساله با متوسط وزن 7.47 ± 56.97 کیلوگرم و امتیاز وضعیت بدنی ‏تقریباً 5/2 در سالن پرورشی در 4 گروه 11 رأسی مورد مطالعه قرار‎گرفتند. تیمارها مشتمل بر: ‏a‏) چرا در مرتع+ جیره ‏فلاشینگ+ موننسین سدیم 10% به میزان 30 میلی گرم به ازای هر رأس روزانه؛ ‏b‏) چرا در مرتـع+ جیره فلاشینگ+ مخمـر ‏ساکارومایسس سرویسیه به مـیزان 10 گرم‎ ‎‏(‏‎ cfu/ewe/day‏109× 4) به ازای هر رأس روزانه؛ ‏c‏) چرا در مرتع + جیره ‏فلاشینگ؛ ‏d‏) گروه شاهد (فقط چرا در مرتع) بودند. گوسفندان به مدت 5 هفته (2 هفته قبل و 3 هفته پس از جفت گیری) ‏تیمارهای فوق الذکر را دریافت نمودند. جیره فلاشینگ مورد استفاده در تیمارهای آزمایشی از لحاظ انرژی و پروتئین مشابه ‏در نظر گرفته شده بود. به علت پوشش گیاهی فقیر مراتع اطراف واحد گوسفندداری جیره فلاشینگ به گونه ای تنظیم شد که ‏حاوی 78.12درصد ‏tdn‏ و 13درصدcp ‎‏ بود که روزانه پس از بازگشت از چرا به میزان 450 گرم به ازای هر رأس در ‏اختیار گوسفندان قرار می گرفت. گوسفندان مورد مطالعه به مدت 14 روز توسط سیدر (‏eazi-breed‏ نیوزلند) همزمان ‏سازی فحلی شده و 48 ساعت پس از سیدربرداری با قوچ های قزل خالص ایستگاه که دارای شرایط تقریباً یکسان نتاج دهی ‏بودند آمیزش داده شدند. خون گیری از گوسفندان در فواصل شروع دوره، 24 ساعت قبل و 24 ساعت پس از سیدربرداری و ‏‏21 روز پس از قوچ اندازی انجام شد. میزان هورمون ها و متابولیت های بیوشیمیایی سرم خون به ترتیب توسط دستگاه ‏الایزاریدر و اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد. نتایج پژوهش حاضر حاکی از بهبود بازده تولیدمثلی به ویژه درصد بره زایی، درصد ‏باروری و درصد تکثیر در گله در زمان استفاده از مکمل های موننسین سدیم و مخمر ساکارومایسس سرویسیه در جیره ‏فلاشینگ بود. تیمارهای ‏a‏ و ‏b‏ با تعداد 15 رأس نتاج بیشترین و تیمار ‏c‏ با تعداد 11 رأس نتاج کمترین تعداد بره را ‏داشتند. درصد تکثیر در گله در تیمار ‏a‏ برابر 150% بود که این می تواند نتیجه مطلوبی باشد. تیمار ‏a‏ با 150% دوقلوزایی ‏حداکثر مقدار را به خود اختصاص داد و تیمارهای ‏b، ‏d‏ و ‏c‏ در مراتب بعدی قرار داشتند. تیمار ‏a‏ بیشترین (90.9) و تیمار ‏d‏ کمترین (54.5) درصد پاسخ به همزمان سازی فحلی را در بین تیمارها به خود اختصاص دادند. نتایج نشان داد تیمار ‏b‏ با ‏تعداد 12 و تیمار ‏a‏ با تعداد 9 بره ماده در مقایسه با سایر تیمارها منجر به افزایش تعداد نتاج ماده شده اند که این امر منجر ‏به افزایش ارزش اقتصادی پرورش گوسفند شود. در مقایسات میانگین، تیمارهای ‏a‏ و ‏b‏ در مقایسه با تیمارهای ‏c‏ و ‏d‏ ‏بیشترین وزن تولد را داشتند (0.01>‏p‏). در مقایسات میانگین، بره های تیمارهای ‏a ,b‏ و ‏c‏ در مقایسه با گروه شاهد ‏بیشترین افزایش وزن را داشتند (0.01>‏p‏). نتایج نشان داد که اعمال فلاشینگ باعث ایجاد اختلاف معنی داری بر سر نرخ ‏مرگ و میر بره ها در بین گروه های آزمایشی شده است (0.05>‏p‏). در ارتباط با سطوح هورمون ها، تیمارهای ‏b‏ و ‏a‏ بیشترین ‏غلظت استروژن، پروژسترون، انسولین، گلوکز، کلسترول، پروتئین تام و نیتروژن اوره ای خون را داشتند (0.01>‏p‏)، که این امر ‏با تعداد نتاج، همبستگی مثبت بالایی داشت. نتیجه اینکه استفاده از جیره فلاشینگ و مکمل های موننسین سدیم و مخمر ‏ساکارومایسس سرویسیه در فصل جفت گیری گوسفند قزل اثرات سودمند قابل توجهی را در زمینه تولید بره برای پرورش دهندگان گوسفند قزل در پی خواهد داشت.‏