چکیده هدف این تحقیق بررسی تأثیر شیوه رفتاردرمانی شناختی و مشاوره انگیزشی به صورت تلفیقی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان دارای افت تحصیلی بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون،پس آزمون با گروه گواه بود. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (mjses)و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی بود که توسط کرمی باغطیفونی و کرمی (1386) تهیه و هنجاریابی شده بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ابتدا از بین مدارس منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران یک دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب گردید . سپس ازبین دانش آموزان دارای افت تحصیلی در پایه اول متوسطه آن مدرسه 30نفر انتخاب شدند . سپس این 30 نفر در دو گروه آزمایش و گواه به طور تصادفی جایگزین شدند . پس از تشکیل گروهها شیوه رفتاردرمانی شناختی و مشاوره انگیزشی طی 8 جلسه5/1 ساعته اجراء گردید . اما برای گروه گواه گروه مداخله ای صورت نگرفت . در پایان جلسات ، پرسشنامه خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت مجددا برای هردو گروه آزمایش و گواه اجراء گردید . داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس و از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های تحقیق نشان داد که رفتاردرمانی شناختی و مشاوره انگیزشی به شیوه تلفیقی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر موثر بود.