افزودن گوگرد به خاک به منظور تامین نیاز گیاه به این عنصر، یا اصلاح و بهبود وضعیت تغذیه گیاه از طریق اکسیداسیون گوگرد و آزاد شدن عناصر غذایی مثل فسفر، آهن و روی وقتی موثر خواهد بود که میزان اکسیداسیون گوگرد در خاک قابل توجه باشد. ازآن جا که باکتری تیوباسیلوس مهمترین اکسیدکننده گوگرد درخاک به شمارمی-رود، باتوجه به این که گوگرد درخاک و آب حل نمی شود وحل شدن وتبدیل آن به اسیدسولفوریک به زمان طولانی نیاز دارد، لذا تلقیح خاک با این باکتری، سبب افزایش سرعت اکسیداسیون گوگرد می شود. نتایج تلقیح زمانی قابل توجه خواهد بود که به خاک های قلیایی،گوگرد و باکتری اضافه شود . به منظور بررسی تاثیر گوگرد گرانوله و باکتری تیوباسیلوس بر گره زایی و عملکرد سویا و برخی ویژگی های خاک، آزمایشی در سال زراعی 1392 در شهرستان بیله سوار به صورت فاکتوریل سه عاملی و بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد . فاکتورa مقادیر گوگرد گرانوله در چهار سطح (0، 200، 400 و 800 کیلوگرم در هکتار)، فاکتور b باکتری ریزوبیوم ژاپونیکوم در دو سطح (بدون تلقیح و باتلقیح ) و فاکتور c باکتری تیوباسیلوس در دو سطح (بدون تلقیح و باتلقیح ) در نظر گرفته شدند. تجزیه واریانس نشان داد که گوگرد گرانوله اثر معنی داری برتعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه دارد، همچنین در مقایسه میانگین ها، بیشترین عملکرد دانه سویا با 2595کیلوگرم در هکتار در تیمار استفاده از800 کیلوگرم در هکتار گوگرد گرانوله و تلقیح با باکتری های ریزوبیوم و تیوباسیلوس به دست آمد که یک ونیم برابر شاهد(با عملکرد 1730کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد تلقیح با ریزوبیوم و تیوباسیلوس به طور معنی-داری باعث افزایش کربن آلی خاک، ازت کل خاک، فسفر و پتاسیم قابل جذب می گردد. با افزایش میزان گوگرد گرانوله تا سطح 400 کیلوگرم در هکتار، ph از 9/7 به 1/7 کاهش یافت، و میزان کربن آلی خاک، ازت کل خاک، فسفر و پتاسیم قابل جذب به ترتیب 30، 28، 50 و27 درصد افزایش یافتند.