این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین آلودگی های محیطی و سرزندگی اجتماعی شهروندان انجام شد. جامعه آماری کلیه شهروندان بالای 18 سال ساکن مشهد بودند که با استفاده از فرمول کوکران 385 نفر در سه منطقه انتخاب شده(6 ،8 و11) به عنوان نمونه انتخاب شدند. از تکنیک پیمایش و ابزار پرسشنامه جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای اس پی اس اس و لیزل و آزمون های مقایسه میانگین ها، همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین ابعاد آلودگی های محیطی و سرزندگی اجتماعی رابطه منفی و معناداری وجود دارد؛ بدین معنی که با افزایش آلودگی های محیطی، سرزندگی اجتماعی شهروندان کاهش می یابد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که آلودگی صوتی، نوری، هوا و متغیرهای زمینه ای(جنسیت، نوع منزل مسکونی، مدت سکونت در محل و درآمد) بر سرزندگی اجتماعی شهروندان تأثیر معناداری می گذارند. متغیرهای جنسیت، نوع منزل مسکونی و مدت سکونت در محل از طریق آلودگی های محیطی بر سرزندگی اجتماعی شهروندان تأثیرگذار هستند که البته میزان تأثیرشان بسیار ناچیزتر از تأثیر مستقیم آلودگی های محیطی بر سرزندگی اجتماعی شهروندان می باشد