پژوهش حاضر به بررسی تأثیر اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها بر رفاه مادی و غیرمادی خانوارهای ساکن در شهرستان کاشان پرداخته است. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع مطالعات میدانی (پیمایش) و با استفاده از روش پانل واپس نگر است که با استفاده از ابزار پرسش نامه انجام شده است. نمونه گیری مد نظر سهمیه ای طبقه بندی شده می باشد و تعداد خانوارهای نمونه 391 خانوار در نظر گرفته شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که میزان میانگین در تمامی مولفه های رفاه مادی مانند تغذیه، آموزش و... و تمامی مولفه های رفاه غیر مادی مانند احساس رضایت از زندگی، احساس خوشبختی و... پس از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها نسبت به قبل از اجرای آن کاهش یافته است. در میان مولفه های رفاه مادی تنها کاهش مصرف سوخت و حامل های انرژی پس از اجرای قانون فوق، تأثیر مثبت اجرای قانون را نشان میدهد که نتیجه ی کاهش مصرف و صرفه جویی بیشتر مردم در استفاده از حاملهای سوخت و انرژی است. همچنین جهت سنجش بهتر، نقش متغیرهای تعدیلگری مانند سن سرپرست خانوار، بعد خانوار، محل سکونت خانوار و پایگاه اقتصادی اجتماعی خانوار در زمینه ی میزان تأپیرپذیری رفاه مادی و غیرمادی خانوارها از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها در نظر گرفته شد. نتایج حاکی از آن است که در زمینه ی میزان تأثیرپذیری رفاه مادی خانوارها از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها میان خانوارهای با ابعاد متفاوت، پایگاه اقتصادی اجتماعی متفاوت و محل سکونت متفاوت، تفاوت معناداری وجود ندارد، اما در زمینه ی میزان تأثیرپذیری رفاه غیرمادی از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها میان خانوارهای با ابعاد متفاوت و محل سکونت متفاوت تفاوت معناداری وجود دارد. بیشترین تأثیر منفی بر رفاه غیرمادی پس از اجرای قانون فوق نیز بر خانوارهای با بعد خانوار بالاو خانوارهای ساکن در نواحی شهری صورت گرفته است. به طور کلی نتایج نشان از کاهش میزان رفاه مادی و غیر مادی خانوارها پس از اجرای قانون هدفمندسازی یارنه ها دارد که دلیل آن را میتوان افزایش بی رویه ی قیمت ها و نبود نظارت کافی بر اجرای قانون فوق در نظر گرفت.