در این پایان نامه اثر سیاست تسهیل کمی (quantitative easing) فدرال رزرو که در خلال سال های 2008 تا 2011 اجرا گردید را روی ساختار زمانی نرخ های بهره آمریکا, بررسی می کنیم. مدل ساختار زمانی بدون آربیتراژی را برآورد می کنیم که به صورت صریح شامل اثرات داد و ستدهای فدرال رزرو روی قیمت های بازاری اوراق قرضه است. با به دست آوردن این مدل می توانیم بزرگی و مدت زمان اثرات قیمتی qe را برآورد کنیم. نشان می دهیم که این سیاست؛ نرخ های بهره آتی را بدون اینکه فرصت آربتراژی در بازار ایجاد کند, تحت تاثیر قرار داده است. نرخ های آتی کوتاه مدت و میان مدت (کمتر از 12 سال) کاهش یافته اند, اما qe روی نرخ های آتی بلند مدت اثر چندانی نداشته است, که این بر خلاف اهداف برنامه qe است. ماندگاری اثرات با افزایش سررسید اوراق قرضه(تا 6 سال) افزایش یافته ولی پس از آن کاهش یافته است. نیمه عمرهای مربوط به نرخ های آتی 1, 2, 5, 10 و 12 ساله به ترتیب 4, 6, 12, 8 و 4 ماه می باشد. از آنجا که بازده اوراق قرضه برابر با متوسط نرخ های آتی بر روی سررسید ورقه است, لذا qe بازده اوراق قرضه بلند مدت را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. اثرات متوسط روی بازده اوراق قرضه با سررسیدهای 1, 2, 5, 10 و 30 ساله به ترتیب 327, 26, 50, 70 و 76 واحد بوده است.