ارداویرافنامه، یکی از مقبول ترین و شناخته شده ترین آثار مزدیسنایی است. این اثر، باورهای عامه ایرانیان باستان را درباره آخرت بیان می کند و از این حیث که یکی از اساسی ترین منابع در این زمینه است در خور توجه بسیار می باشد. این متن ادبی که متن مهمی از لحاظ هویتی و باورهای دینی است به زبان پهلوی، از زبان های فارسی میانه، متفاوت از فارسی امروز می باشد. مترجمین چندی به ترجمه این متن به زبان های مختلف از جمله فارسی امروزی و فرانسه مبادرت ورزیده اند. نظر به تفاوت های درزمانی متن اصلی و متن های ترجمه، تغییراتی پدیدار گشته که محقق سعی دارد آن ها را از دیدگاه معیارها و اصول ترجمه شناختی و شرایط ترجمه را از دیدگاه نظریه دریافت ادبیات بررسی کند. از آنجایی که از دیرباز تمایلی بوده است که برخی از متون ادبی مهم از جمله کمدی الهی دانته را تحت تاثیرات قابل توجهی از این متن بدانند، لذا نتیجه این تحقیق می تواند روشنگری هایی در این زمینه ارائه کند.