تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که باهدف تبیین سبک زندگی بر اساس آموزه های تربیت اخلاقی در نهج البلاغه انجام گرفته است. در این پژوهش، سبک زندگی، آن گونه رفتارهای ظاهری و بیرونی است که به جامعه هویت می دهد و برخاسته از نظام ارزش‏ها(ایدئولوژی) و باورها(جهان بینی) افراد آن جامعه است. با توجه به این که ما مسلمان هستیم و در جامعه اسلامی زندگی می کنیم، سبک زندگی مان باید برخاسته از جهان بینی الهی و ارزش های کمال گرایانه باشد و سبک زندگی و رفتار ما معرف مسلمان و شیعه بودن ما باشد. در این پژوهش سبک زندگی در دو حوزه فردی و اجتماعی موردبررسی قرار گرفت. سبک زندگی در حوزه فردی به دو حوزه کردار اخلاقی و گفتار اخلاقی تقسیم شده است که حوزه کردار اخلاقی نیز به دو قسمت فضایل و رذایل اخلاقی تقسیم شد. در قسمت فضایل اخلاقی، به پنج صفت: عدالت، قناعت، شکرگزاری، کاروتلاش و صبر و در قسمت رذایل اخلاقی به سه صفت: پرهیز از آرزوهای طولانی، خودپسندی و طمع اشاره شده است. در حوزه گفتار اخلاقی نیز به سه مولفه: زبان، سکوت و حفظ اسرار پرداخته شد.در ذیل سبک زندگی در حوزه اجتماعی به مولفه ارتباط با عموم مردم (به طور عام) و رابطه با همسایگان، دوستان و خانواده(به طور خاص) که شامل ارتباط با والدین، همسر و فرزند می باشد، توضیح داده شد.