هدف از اجرای این پژوهش مقایسه تاثیر روش یادگیری مشارکتی و روش بحث گروهی بر ابراز وجود و شادکامی بود. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانش آموزان پسر سال اول متوسطه در شهرستان قدس در سال تحصیلی 92-91 بودند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای دو مرحله ای استفاده شد. تعداد حجم نمونه 90 نفر بود که به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. طرح این پژوهش، پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزاراندازه گیری در این پژوهش عبارت بود از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریچی. روایی هر دو آزمون به روش روایی محتوایی توسط متخصصان درس مورد نظر سنجیده شده و پایایی آن به روش آلفای کرنباخ برای آزمون شادکامی برابر 83/0 و برای آزمون ابراز وجود برابر با 79/0 به دست آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از میانگین وانحراف معیار برای داده های توصیفی و کواریانس چند متغیری، کواریانس تک متغیری و آزمون بن فرونی برای تحلیل داده های استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که: دانش آموزانی که با روش یادگیری مشارکتی و بحث گروهی آموزش دیدند، نسبت به کسانی که با روش سخنرانی آموزش دیدند، شادکامی و ابراز وجود بیشتری را از خود بروز دادند. همچنین، مقایسه روش یادگیری مشارکتی و بحث گروهی نشان داد که روش یادگیری مشارکتی بر شادکامی اثربخشی بیشتری دارد و تفاوت آنها بر ابراز وجود معنادار نبود. در واقع تفاوت معناداری بین این دو روش بر ابراز وجود یافت نشد.