پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان شیوع انواع اختلالات رفتاری در دانش آموزان نابینای دوره ی ابتدایی شهر مشهد صورت گرفت.به همین منظور 71 نفر آزمودنی از دانش آموزان ابتدایی به شیوه ی نمونه گیری در دسترس که شامل 28نفرپسرنابینا و43 نفر دختر نابینا بودند انتخاب شدند وبا استفاده از فرم مقیاس سنجش رفتاری آخن باخ(فرم معلمان)موردبررسی قرارگرفتند.پژوهش حاضراز نوع توصیفی بود که با استفاده ازآمارتوصیفی و از طریق نرم افزار spssتجزیه وتحلیل داده ها انجام شد.نتایج پژوهش نشان داد در بین انواع اختلالات رفتاری، دانش آموزان نابینا(دختروپسر)در اختلالات جسمانی بیشترین فراوانی و دراختلالات اضطرابی کمترین فراوانی را شامل می شوند. همچنین این دانش آموزان در اختلالات عاطفی و سلوک تفاوت معناداری بین آنها دیده نشد چون فراوانی آنها به طور مساوی و یکسان بود.با توجه به داده های به دست آمده پیشنهاد می شود که اقداماتی به صورت نظری وکاربردی در زمینه ی کاهش و درمان اختلالات رفتاری وارتقاء سلامت وبهداشت روانی دانش آموزان نابینا و سازگاری این افراد با جامعه صورت پذیرد. از جمله این اقدامات موثر می توان به بررسی دلایل فراوانی اختلالات و شکایات جسمانی در دانش آموزان نابینا که در این پژوهش به دست آمد پرداخت.