اوایل قرن بیستم را می توان دوران توسعه ی سریع نظام های مختلف ارزیابی و تضمین کیفیت در آموزش عالی دانست. از این دوران است که دغدغه ی حفظ، بهبود، ارتقاء و تضمین کیفیت به طور نسبی در هر کشوری مطرح شده و به دنبال آن ساختارها و واحدهای مدیریتی جدیدی در سطوح موسسه ای، ملی، منطقه ای و بین المللی جهت تحقق این امر ایجاد شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شایستگی های کانونی مدیریت بر تضمین کیفیت دانشگاه قم، بوده است. برای دست یافتن به این منظور، تأثیر شایستگی های کانونی مدیریت بر هر یک از گویه های تضمین کیفیت بررسی شد. این پژوهش از نوع کاربردی است. جامعه ی آماری این پژوهش، کلیه ی اعضای هیأت علمی دانشگاه قم در سال تحصیلی 92-1391بوده که تعداد آن ها 239 نفر است، که تعداد 137 نفر از اعضای هیأت علمی با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای - تصادفی و از طریق جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند و آن ها به دو پرسشنامه ی استاندارد مربوط به تضمین کیفیت و شایستگی های کانونی مدیریت پاسخ دادند. روش انجام پژوهش، به صورت توصیفی – پیمایشی است که در آن به بررسی روابط بین متغیرهای پژوهش، پرداخته شد. این پژوهش از دو مرحله ی اسنادی و میدانی تشکیل شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش و همچنین بررسی برازش مدل مفهومی پژوهش که معرف شبکه ی معناداری از روابط میان متغیرهای مورد مطالعه بوده، از روش های تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری بهره گیری شده است. یافته های پژوهش نشان داد که شایستگی های کانونی مدیریت بر تضمین کیفیت دانشگاه قم تأثیر مثبت و معناداری دارد.