فضاهای عمومی و فرهنگی همواره به عنوان یکی از مهم ترین کاربری های ساختمانی در شهر مطرح بوده اند. چرا که این فضاها می بایست موجب ترغیب انسان ها شوند که از آن ها بازدید کرده و با یکدیگر به تعامل و پیوند اجتماعی بپردازند تا در راستای همبستگی جمعی به وجود آمده، منجر به اعتلای فرهنگی شود. از طرفی شاید امروزه بیش از هر زمان دیگری در عرصه معماری دچار نابسامانی هستیم، با بناهایی مواجهیم که هیچ نسبتی با فرهنگ منطقه خود نداشته و بدون وجود زمینه های فرهنگی و اجتماعی ساخته می شوند. پایداری از مفاهیمی است که در تمامی حوزه های زندگی بشر وارد گردیده و با توجه به وسعت حوزه کاربردی آن می تواند بر مسائل زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تأثیرگذار باشد. از این رو سعی شده تا رویکرد پایداری اجتماعی با تأکید بر تعامل، بررسی و نهایتاً، در معماری، پیشنهادها و راهکارهایی در جهت پایداری فرهنگی و تعاملات اجتماعی ارائه شود. در این نوشتار، فضای عمومی به عنوان محملی برای تعاملات اجتماعی کاربرانش در جهت پایداری اجتماعی - فرهنگی در نظر گرفته شده و به مفاهیم پایداری اجتماعی و پایداری اجتماعی در معماری، فرهنگ، تعامل، فضاهای جمعی نگاهی شده است. در پروژه طراحی شده، ایده تعامل از طریق: تعامل میان کاربران با یکدیگر، تعامل فضاهای طراحی شده با محیط اطراف و بسترشان، و تعامل کاربران با فضای معماری، حاصل شده است.