فلسف? زبان معمولی بدلیل دارا بودن ساختار ساده و مبنایی تفکر، توانست تعداد زیادی از فیلسوفان انگلستان در حوز? تحلیل زبانی را به خود جذب کند. از این میان حوز? آکسفورد بیش از همه میزبان متفکرانی شد که مبنای تحلیلی خود را ساختار منطق گزاره هایی قرار دادند که به طور معمول و در جریان زندگی روزمره (توسط افراد معمولی) بیان می شوند. در میان چهره های برجست? این مکتب "جان لنگشاو آستین" به عنوان یکی از فیلسوفان زبان که منطق زبان معمولی را مبنای روش تحلیلی خود انتخاب کرد، مورد توجه این رساله قرار گرفته است. علت این انتخاب از طرفی روش خاصی است که وی با محوریت زبان معمولی به کار می بندد، روشی نوین در تقسیم بندی گزاره های زبان که منجر به ارائ? نظریه ای تحت عنوان «کنش گفتاری» می شود و هم اینکه در رابطه با این فیلسوف در زبان فارسی تا به حال پژوهش جامعی در قالب رساله صورت نگرفته است. بدین ترتیب این رساله در پی آن هست تا نشان دهد آستین با رد مبنای توصیفی در معناداری گزاره ها و ارائ? معیار فعلی در تقسیم بندی جملات، چه تفاوتی در تحلیل منطقی جملات ایجاد می کند؟ علاوه بر این آستین با ارائ? نظریه ای مبتنی بر ساختار کنشی و قراردادی زبان معمولی، چه نتایج فلسفی در تحلیل مسائل آن بدست می دهد؟ و اینکه او تا چه اندازه در استفاده از این روش در حل مسئل? «اراد? آزاد» موفق شده است؟ روش جمع آوری داده، در این باره کتابخانه ای است و بعد از آن به توصیف و تحلیل نظرات آستین پرداخته شد. همچنین بررسی روش خاص تحلیلی آستین که به نحو سلبی در جهت تعیین امور هنجار از طریق تحدید امور ناهنجار صورت می گیرد، از دلایل اهمیت این موضوع است. به نظر می رسد که آستین با توجه به مقدمات رئالیستی مطابق با فهم عرفی تا حدی بتواند نظر جبرگرایان مطلق و همچنین شکاکان را رد کند، ضمن اینکه ساختار قراردادی کنش های گفتاری، مانع از رسیدن به منطقی کلی از زبان معمولی می شود. همچنین نشان خواهد داد برای تحقق کامل کنش های گفتاری، تا چه اندازه وجود قراردادهای اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است.