طرح مسأله: پژوهش حاضر درصدد است با رویکرد تفسیرگرایی اجتماعی به بررسی مدیریت خانواده در نظام معنایی زنان عضو هیأت علمی دانشگاه بپردازد. با توجه به افزایش روزافزون حضور زنان در فعالیت های اجتماعی و عرصه های شغلی به ویژه در عرصه های دانشگاهی، دست یافتن به راه کاری جهت مدیریت نقش های کار و خانواده، گامی مهم در راستای بهبود تعامل دو عرصه ی کار و خانواده و کاهش تعارض و تداخل نقش ها می باشد. بنابراین درک و تفسیر زنان از شرایط، فرآیند و پیامدهای این مفهوم از اهمیت بسزایی برخوردار است. روش: روش پژوهش حاضر، روش شناسی کیفی است و جهت تجزیه و تحلیل یافته ها و ارائه نظریه نهایی از روش نظریه زمینه ای استفاده شده است. تکنیک جمع آوری اطلاعات مصاحبه عمیق بوده است. مشارکت کنندگان در تحقیق شامل 30 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه های شیراز و علوم پزشکی می باشند. یافته ها: یافته های بدست آمده شامل 17 مقوله است که در سه حوزه اصلی قرار دارند که شامل ابعاد فردی زنان و ابعاد خانوادگی و ابعاد شغلی آنان می باشد. تعدد نقش ها و «انتظارات نقشی»، فرد را به «برقراری تعادل» بین کار و خانواده بر می انگیزاند. کنش/ کنش متقابل مقوله های«دگرخواهی مبتنی بر حذف خود»، «روش جایگزینی» ، «روش گزینشی» و «افزایش فرصت ها وکاهش محدودیت های شغلی» با مداخله گری مقوله هایی چون «شبکه مهارتی»، «مقاوم سازی درونی»، «سرمایه معنوی»، «حمایت های خانوادگی»، «حمایت های اجتماعی»، «رفتارهای مبتنی بر شناخت و عواطف مادر» و «موقعیت و ویژگی فرزندان» می تواند به تعادل/عدم تعادل کار- خانواده منجر شود. نتایج: بر اساس این مقوله ها، زنان عضو هیئت علمی، مدیریت خانواده را در قالب «مهارتمندی فردی و لزوم بازنگری خانوادگی و شغلی» تفسیر می کنند. کلید واژه ها: مدیریت خانواده، تعارض کار- خانواده، زنان عضو هیئت علمی دانشگاه، مدل پارادایمی، نظریه زمینه ای.