فانتزی یکی از گونه های ادبی در داستان نویسی است.این گونه ی ادبی محصول تنهایی انسان در جامعه ی پیچیده در علم و تکنولوژی است.زمانی که علم ،هر چیزی را به غیر از خودش رد می کرد .اسطوره و کهن الگو و افسانه را زاییده ی تخیل می شمرد و تخیل را برای انسان مخرب می دانست .این روند برای انسان محصور در علم و خرد ،تنهایی به همراه آورده بود و از آنجایی که تخیل ،عنصر جدایی ناپذیر فطرت انسان است،و هیچ عاملی نمی تواند در برابر فطرت بایستد،فانتزی که بر پایه ی تخیل محکم می شد ،در صنعتی ترین کشورها یعنی بریتانیای قرن نوزدهم سر برآورد.نویسندگان در این گونه ی ادبی به طور آگاهانه از تخیل آزاد استفاده کردند.تخیلی که می توانست خارج از محدوده ی زمان و مکان حرکت کند.به دلیل اینکه کودکان تخیل قویتری نسبت به بزرگسالان دارند این گونه ی ادبی به سمت ادبیات کودک گرایش پیدا کرد،و با استقبال کودکان روبروشد. فانتزی در ایران از سال 1300ش تحت تأثیر ترجمه های غربی کم و بیش شکل گرفت ودر دهه ی اخیر آثار فانتزی در بین نویسندگان کودک ایرانی رشد زیادی پیدا کرده است .از آنجایی که این گونه ی ادبی دارای اصول و قواعدی می باشددر این پایان نامه برآن شدیم که ابتدا اصول فانتزی را بر اساس اصولی که محمد هادی محمدی در کتاب « فانتزی در ادبیات کودکان» ارائه داده است و همچنین با بهره گیری از کتابهای مرتبط تعریف کنیم و در قسمت بعدی 100 داستان فانتزی کودک ایرانی را بر اساس این اصول و قواعد مورد بررسی قرار دهیم .نتیجه گیری پایانی بر اساس آماری تهیه شده از این جامعه آماری است.