موضوع پژوهش حاضر، بررسی عناصر نقش مربی در ایجاد طلب و شوق در انتخاب گری انسان بر مبنای آیات قرآن و روایات و در وادی عمل، برای کودکان است و این موضوع، بر اساس دو اصل مهم در تحقیق، پیش رفته است. نخست این که بسته ای که با نام دین، از جانب خداوند برای بشر درنظر گرفته شده است، حاوی پاسخ همه پرسش های او می تواند باشد به شرطی که مخاطب آن قرار گیرد از این رو، آیات قرآن و روایات، منابع یافتن پاسخ مناسب برای سوالات انتخاب شدند و دوم این که بنابر فرمایش امیرمومنان علی (ع) علم و عمل با یکدیگر مقرونند و ضروری است که آن چه در محدوده علم قرار می گیرد،مورد عمل هم قرار گیرد پس در بخش دیگر، این تحقیق، با توجه به اصل دوم، به بررسی عناصر نقش مربی در عمل پرداخته است. پژوهش حاضر که از نوع تحقیقات بنیادی- کاربردی و روش اجرای آن کیفی است، در دوبخش مجزا به سوالات زیر پاسخ خواهد گفت. نخست با تحلیل آیات قرآن و روایات و سپس با مطالعه موردی روند کار مربیان در مرکزی خصوصی در ارتباط با کودکان 3 تا 7 سال. آیا نقطه آغاز هر انتخاب آگاهانه، طلب و شوق متربی است؟ مبانی نقش مربی در ایجاد طلب برای انتخاب گری انسان چیست؟ اصول نقش مربی در ایجاد طلب برای انتخاب گری انسان چیست؟ این تحقیق، برای بخش اول، از روش توصیفی- تحلیلی-استنباطی و روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش تحلیل محتوا استفاده کرده و برای بخش عملی به روش مطالعه موردی و انجام مصاحبه و مشاهده و کدگذاری و مقوله بندی استفاده کرده است. این پژوهش در پی پاسخگویی به سوالات به این نتایج دست یافت: طلب نقطه آغاز انتخاب آگاهانه و مقدمه ای برای رشد انسان محسوب می شود. مبانی باور های مربی الهی برای ایجاد طلب در انتخاب گری انسان عبارتند از: باور به وجود خداوند به عنوان مربی اصلی در راس عالم و باور به این که طلب نقطه آغاز انتخاب آگاهانه و مقدمه ای برای رشد انسان محسوب می شود.اصول مربی در انتخاب گری انسان عبارت است از گفتگو که شنیدن، پذیرش،پرسشگری، تمثیل آوردن، دعوت به تفکر و آگاهی بخشی را در بر می گیرد. بر مبنای مطالعه موردی مبانی مربی با مبانی بخش اول یکی است اما اصول ابزاری مربی در مواجهه با کودکان عبارتند از شنیدن، پذیرش، گفتگو و آیینه شدن و استفاده از فضای گروه. کلمات کلیدی: مربی، طلب، انتخاب گری انسان، مبانی تربیت، اصول تربیت، قرآن، روایات