پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر منتورینگ تلفیقی به عنوان یک راهبرد آموزش و توسعه بر بهسازی مدیران میانی شرکت ایران خودرو دیزل انجام شد. در پژوهش حاضر از روش آمیخته شامل روش کمی و کیفی برای جمع آوری اطلاعات و داده ها بصورت توأمان استفاده شد. در بخش کمی از طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. همچنین برای بررسی وضعیت عملکرد فرد در سازمان، در بخش کمی از طرح پژوهشی توصیفی- پیمایشی استفاده شد. در بخش کیفی نیز از مطالعه موردی با گروه متمرکز حضوری و آنلاین استفاده شد. بدین منظور 40 نفر به عنوان مدیر میانی از بین مدیران میانی شرکت، بعنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 20 نفره در قالب گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. پیش از مداخله آزمایشی، گروههای آزمایش و کنترل توسط پیش آزمون که برگردان بومی-سازی شده از آزمون حل مسئله موسسه مکنزی می باشد، مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 5 ماه در برنامه منتورینگ تلفیقی شرکت کردند در حالی که گروه کنترل در یک دوره آموزشی حضوری مرسوم با محتوای مشابه آنچه که در برنامه منتورینگ در حال پیگیری بود، شرکت کردند. در پایان گروه های آزمایش و کنترل در پس آزمون شرکت کردند و بعد از 2 ماه در همان آزمون جهت اندازه گیری میزان یادداری شرکت نمودند. همچنین از پرسشنامه محقق ساخته که مبتنی بر مولفه های مندرج در مدل شایستگی مدیران شرکت بود جهت جمع آوری داده های توصیفی استفاده شد. در بخش کیفی پژوهش نیز ، 7 نفر با استفاده از روش نمونه-گیری هدفمند بعنوان گروه متمرکز برای جمع آوری داده های کیفی انتخاب شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آزمایشی، داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری(منکووا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که منتورینگ تلفیقی در میزان یادگیری و یادداری با (05/0<p) تاثیر معناداری داشته است. در بخش توصیفی برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از آزمون t میانگین یک جامعه استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تاثیر منتورینگ تلفیقی بر عملکرد سازمانی مدیران سطح میانی شرکت ایران خودرو دیزل موثر و معنادار است(0.05p<). همچنین در بخش کیفی برای تجزیه و تحلیل داده های کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. مقولات و زیر مقوله های بدست آمده از تحلیل محتوای داده های کیفی علاوه بر تایید نتایج کمی، شناخت همه جانبه تری را نسبت به اثرات منتورینگ تلفیقی فراهم نمود. در پایان بر اساس یافته ها و تجارب بدست آمده، یک مدل فرآیندی و نیز یک مدل مفهومی برای اجرای منتورینگ تلفیقی در سازمانهای صنعتی پیشنهاد شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، در زمینه توسعه شایستگی های مدیران که مستلزم یادگیری در سطوح بالاست، منتورینگ تلفیقی در مقایسه با آموزش های مرسوم ضمن خدمت، تاثیر معناداری در بهسازی عملکرد مدیران میانی داشته است.