پژوهش حاضر به بررسی عوامل انگیزه زدا در یادگیری زبان انگلیسی در میان دانشجویان ایرانی رشته های غیر زبان انگلیسی پرداخت. دراین تحقیق همچنین تلاش شد رابطه ی میان جهت گیری های انگیزشی (انگیزه ی درونی/انگیزه ی بیرونی) و بسندگی زبانی دانشجویان با عوامل انگیزه زدا مورد بررسی قرار گیرد. شرکت کنندگان در این تحقیق شامل یک نمونه ی در دسترس 157 نفری (91 مرد و 66 زن) از دانشجویان ایرانی می شد که در دانشگاه های شیراز و آزاد کازرون مشغول تحصیل بودند. جمع آوری اطلاعات مورد نیاز به وسیله ی پرسشنامه ی عوامل انگیزه زدا، پرسشنامه ی جهت گیری های انگیزشی، و آزمون بسندگی انجام شد و سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی، چهار عامل انگیزه زدا را نشان داد: مواد و محتوای آموزشی، کمبود امکانات مدرسه/دانشگاه، کمبود علاقه و نیز ویژگی های شخصیتی و شیوه ی تدریس معلمان. بر اساس آمار توصیفی مربوط به میانگین پرسش های بارگیری شده بر روی هر یک از این عوامل، عوامل انگیزه زدا برای فراگیران ایرانی زبان انگلیسی به ترتیب اهمیت شامل 1) کمبود امکانات آموزشی، 2) خصوصیات شخصیتی و شیوه ی تدریس معلمان، 3) مواد و محتوای آموزشی، و 4) کمبود علاقه بودند. بعلاوه، نتایج چند آزمون تی نشان داد که بین دو گروه دانشجویان با انگیزه ی درونی و دانشجویان با انگیزه ی بیرونی در مورد دو عامل کمبود امکانات مدرسه/دانشگاه وکمبود علاقه تفاوت معناداری وجود داشت. در حقیقت، دانشجویان با انگیزه ی بیرونی درمقایسه با دانشجویان با انگیزه ی درونی این دو را عوامل انگیزه زدای قویتری می دانستند. نتایج چند تحلیل واریانس نیز نشان داد که بین سه گروه دانشجویان با سطح بسندگی بالا، متوسط، و پایین تنها تفاوت معنادار در عوامل انگیزه زدا مربوط به عامل ویژگی های شخصیتی و شیوه ی تدریس معلمان بود. در واقع، دانشجویان با سطح بسندگی بالا در مقایسه با دانشجویان با سطح بسندگی متوسط و پایین خصوصیات شخصیتی و شیوه ی تدریس معلمان را عامل انگیزه زدای ضعیفتری می دانستند.