هدف از پژوهش حاضر مقایسه سبک های مقابله با استرس در ورزشکاران مرد و زن سبک های برخوردی و غیر برخوردی ووشو بود. آزمودنی های این پژوهش شامل 200 ووشوکار با سابقه فعالیت حداقل 2 سال از شهرستان شیراز بودند که با توجه به جنسیت و فعالیت در چهار گروه به شرح زیر قرار گرفتند، سبک ساندا 50 نفر مرد 50 نفر زن، سبک تالو 50 نفر مرد 50 نفر زن. ابزار تحقیق، شامل پرسشنامه 40 سوالی سبک های مقابله با استرس-های ورزشی انشل و ویلیامز (2000) بود که روایی (91/0) و پایایی (87/0) آن در ایران مورد تایید قرار گرفته است. این پرسشنامه، دو سبک رویکردی و اجتنابی را در 7 رویداد استرس زای ورزشی با یک سیستم پنج ارزشی لیکرت می سنجد. کلیه سوالات تحقیق با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معناداری p?0.05 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که ورزشکاران فارغ از این که چه جنسیتی دارند برای مقابله با استرس از سبک رویکردی بیشتر از سبک اجتنابی استفاده می کنند. مقایسه ورزشکاران مرد سبک های تالو و ساندا و نیز مقایسه ورزشکاران زن سبک های تالو و ساندا تفاوت معناداری را در روش های مقابله آنان نشان نداد. اما مقایسه ورزشکاران مرد و زن سبک تالو و همچنین مقایسه آنان در سبک ساندا تفاوت معناداری بین روش های مقابله ای نشان داد، که به نفع شیوه رویکردی بود (به ترتیب003/0=p و 004/0= p). در نتیجه می توان گفت برخوردی و غیربرخوردی بودن، در تعیین نوع سبک مقابله تأثیرگذار نیست. اما جنسیت عاملی موثر در انتخاب نوع سبک مقابله با استرس است.