حرکت جسم شناور در دریا باعث ایجاد یک اغتشاش هیدرودینامیکی می گردد. رسانایی الکتریکی آب دریا در حضور میدان مغناطیسی زمین، منجر به تبدیل این اغتشاش هیدرودینامیکی به نا هنجاری مغناطیسی می گردد. این نا هنجاری مغناطیسی توسط سنسورهای مغناطیسی موجود قابل آشکارسازی می باشد و می تواند به طور بالقوه مبنای پیدایش یک سیستم نوین پایش دریایی باشد. در این مطالعه در گام نخست، یک مدل ریاضی جهت بررسی تغییرات این نا هنجاری مغناطیسی در آب های با عمق محدود ارائه می شود که رابطه ی این نا هنجاری را با پارامترهای محیطی و پارامترهای فیزیکی جسم شناور بیان می کند. نشان می دهیم که ناهنجاری مغناطیسی ناشی از حرکت جسم شناور، دارای مولفه های فرکانسی خاصی است که آن را از نویز محیطی دریا قابل تفکیک می کند. در ادامه روش آشکار سازی تک سنسوری هوابرد شناور بر پایه کشف و تحلیل این نا هنجاری مغناطیسی در آب های کم عمق ارائه می گردد. با توجه به وجود کاستی هایی در این روش، یک چیدمان چند سنسوری جهت آشکارسازی ارائه می گردد که علاوه بر رفع عیوب روش قبل، امکان مانورهای جدید را نیز به کاربر می دهد. مطالعه پارامتری چیدمان چند سنسوری انجام شده و میزان حساسیت این چیدمان به این پارامترها ارائه می گردند. استفاده از چیدمان گرادیومتری جهت افزایش سیگنال به نویز و بیان مبانی تئوری و شبیه سازی نتایج در ادامه، گوشه ای از قدرت مانور بالقوه در بکارگیری چیدمان چند سنسوری را نشان می دهد. بررسی امکان آشکارسازی پرتابه های پرسرعتی که به سمت شناور در حال حرکت، نزدیک می شوند و بحث پیرامون نحوه تمایز پرتابه از شناور در خروجی سیستم چند سنسوری انجام خواهد شد. در بخش دیگر این تحقیق، تمرکز بحث از شناورهای تک بدنه ای را به سمت شناورهای چند بدنه ای که در سال های اخیر زیاد مورد استفاده اند، سوق میدهیم. به طور خاص ناهنجاری مغناطیسی شناورهای دوبدنه ای مورد مطالعه قرار داده و طرحی را پیشنهاد می کنیم که بر اساس آن میتوان میزان ناهنجاری مغناطیسی یک شناور دوبدنه ای را از میزان این ناهنجاری در شناور تک بدنه ای کمتر کرد که موضوعی کاربردی در مباحث اختفاء و پدافند غیرعامل است.