اسپکسین یک نوروپپتید کاملاً حفظ شده است که اخیراً توسط روش های بیوانفورماتیک شناسایی شده است. با توجه به این که هورمون های استروئیدی در هیپوکامپ جایی که بیان اسپکسین در آن مشخص شده، ساخته و متابولیزه می شوند و دارای نقش هایی در آن می باشند و با توجه به نقش هیپوکامپ در درد، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تزریق اسپکسین داخل ناحیه ca3 هیپوکامپ بر حساسیت به درد و اثر تداخل اسپکسین و پروژسترون در موش صحرایی ماده تخمدان حذف شده است. در این تحقیق از 35 قطعه موش صحرائی نژادsprague-dawle با وزن 30± 280 گرم در پنج گروه هفت تایی به شرح زیر استفاده شد. گروه sham (شاهد): حجمی مشابه گروه های آزمایشی، csf مصنوعی. گروه آزمایشی 1: اسپکسین با دوز 10 نانومول. گروه آزمایشی 2: اسپکسین با دوز 30 نانومول. گروه آزمایشی 3: 50 میکروگرم پروژسترون و اسپکسین با دوز 10 نانومول. گروه آزمایشی 4: 50 میکروگرم پروژسترون و اسپکسین با دوز 30 نانومول دریافت کردند. تخمدان همه موش ها با روش جراحی برداشته شد و یک هفته بعد ناحیه ca3 هیپوکامپ بطور دو طرفه توسط روش استرئوتاکس کانولا گذاری شد و سپس یک هفته بعد تست درد بوسیله set up مخصوص این تست انجام شد. بلافاصله پس از تزریق فرمالین، به مدت یک ساعت و در فواصل زمانی 15 ثانیه رفتارهای حیوان مشاهده و ثبت شد. نمره 3 به رفتارهای درد ناک که عبارتند از لیسیدن، گاز گرفتن و تکان دادن پای تزریق شده، نمره 2 به درد متوسط که شامل بالا نگهداشتن پای تزریق شده بود، نمره 1 به درد ضعیف، یعنی وقتی که حیوان پای خود را در تماس مختصری با کف قفس قرار می داد و نمره 0 به وضعیت ها و فعالیت های عادی حیوان داده شد. داده های حاضر نشان داد که تزریق اسپکسین در ناحیه ca3 هیپوکامپ در دو دوز 10 و 30 نانومول به ازای یک موش صحرایی باعث کاهش قابل توجهی در حساسیت به درد شد که این اثر وابسته به دوز بود و در گروه 30 نانومول کاهش بیشتری دیده شد. کاهش درد با تزریق پروژسترون همراه اسپکسین بیشتر شد. این نتایج بیانگر آن است که اسپکسین یک تعدیل کننده قوی حساسیت به درد به ویژه در حضور پروژسترون است.