پژوهش حاضر در جستجوی آن است که با سنجش تجربی مفاهیم «دینداری» و «سبک زندگی»، رابطه یِ میزان های مختلف دینداری را با سبک زندگی آن ها بررسی نماید و همبستگی دینداری را با سبک های زندگی مورد مطالعه قرار دهد. برای رسیدن به این هدف، از چارچوب نظری استفاده شده است که خطوط اصلی آن را نظریات «بوردیو و گیدنز» تشکیل داده است. «سبک زندگی»، نماد و نشانه ای فرهنگی و اجتماعی به شمار می رود که از طریقِ سه بُعد «هنجارهای مصرفی(معیارهای انتخاب پوشاک و اولویت های هزینه ای)»، «انتخاب فعالیت هایِ گذران اوقات فراغت» و «مدیریت بدن» بیان شدنی است. چرایی و چگونگی انتخاب این ابعاد معنادار از نظر فرهنگی و اجتماعی، در اندیشه یِ « بوردیو و گیدنز» به میزان دینداری افراد برمی گردد؛ روش این پژوهش مبتنی بر روش «کمّی» است و برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسش نامه یِ توسط محقق ساخته شده، بهره یِ فراوان برده است. حجم نمونه را 365 نفر ازدانشجویان در حال تحصیل دانشگاه تربیت معلم کرج تشکیل می دهند که به روش «نمونه‏گیری طبقه ای متناسب» انتخاب شده اند. برای بررسی روابط متغیرهای یاد شده از آزمون های آماری مناسب در سطح تحلیل های دومتغیره و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج یافته ها حاکی از آن است که از لحاظ سبک زندگی ، دانشجویانی که میزان دینداری بالایی دارند ، سبک زندگی آنها بیشتر براساس معیارهای دینی شکل گرفته است ، ولی آن هایی که میزان دینداری شان پایین است ، سبک زندگی شان نیز مقداری با معیارهای دینی فاصله دارد. یافته ها هم چنین نشان می دهد که در شرایط حاضر ، دانشجویان به جای اینکه صرفا دنبال روی سبک های زندگی سنتی و از پیش تعیین شده در نظام اجتماعی و دینی باشند ، تا حدودی انتخاب ها و محدودیت ها را خود تعیین می کنند و همان طور که در این پژوهش مشاهده نمودیم ؛ دینداری به عنوان عامل و بستری مهم ، اهمیت فراوانی در تعیین شیوه و نوع « سبک زندگی » به اعتبار مولفه های مختلف آن ایفا می نماید