قدرت انفجاری اندام تحتانی تحت تاثیر وضعیت بدنی افراد در یک زنجیره حرکتی بسته قرار دارد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه قدرت انفجاری اندام تحتانی در افراد مبتلا به هایپرلوردوزیس، هایپرکایفوزیس و افراد سالم می باشد. تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای می باشد و نمونه های در دسترس تحقیق شامل 103 نفر از دانش آموزان پسر غیر فعال شهرستان آبیک با میانگین 66 کیلوگرم هستند که به صورت /18±6/ 173 سانتیمتر و وزن 53 /18±5/ 17 سال، قد 60 /19±0/ سن 29 هدفمند انتخاب شده و در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی های تحقیق هیچگونه علایم آسیب دیدگی در اندام تحتانی مانند شکستگی و جراحی در ستون مهره ها و لگن نداشتند. متغیرهای تحقیق شامل قدرت انفجاری اندام تحتانی به عنوان متغیر وابسته و قوس لوردوز کمری و کایفوز پشتی به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شدند. قدرت انفجاری اندام تحتانی به وسیله آزمون پرش سارجنت و زوایای لوردوز کمری و کایفوز پشتی نیز به وسیله خط کش منعطف اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل کواریانس، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد که در مقایسه قدرت انفجاری اندام تحتانی در گروههای سه p?0/05 گانه،گروه سالم به طور معناداری از عملکرد انفجاری بهتری در آزمون پرش سارجنت نسبت به گروههای اما بین دو گروه دیگر مبتلا به ناهنجاری، ،(p?0/ مبتلا به هایپرلوردوزیس و هایپر کایفوزیس برخوردار بود( 05 تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند در فرایند استعداد یابی مورد استفاده قرار گیرد