به دنبال افزایش سریع جمعیت جهان و نیاز روز افزون به منابع پروتئینی، متخصصین علوم ژنتیک و اصلاح نژاد طیور، به منظور پاسخگویی به نیاز جامعه بشری، از تکنیک¬های به گزینی نژادهای طیور به منظور دست¬یابی به نژادهای دارای رشد سریع همراه با ضریب تبدیل غذایی کمتر استفاده نموده¬اند. به علت عدم تطابق رشد سریع با توان اندام¬هایی همچون قلب و ریه، احتمال بروز اختلالات متابولیکی افزایش می¬یابد. با افزایش سرعت رشد، به دنبال بالا رفتن فعالیت¬های متابولیکی، نیاز به اکسیژن بالا می¬رود و منجر به کاهش اکسیژن بافت می¬گردد که عامل اصلی آغاز روند آسیت است. سندرم آسیت یا سندرم افزایش فشار خون ریوی، ناشی از نارسایی بطن راست قلب است که به دنبال افزایش فشار خون ریوی رخ می¬دهد. با وجود تحقیقات انجام شده، هنوز مکانیسم آسیت در سطح سلولی- مولکولی و چگونگی ایجاد نارسایی قلبی در جوجه های گوشتی مبتلا به آسیت، کاملاً روشن نیست. در تحقیق حاضر نمونه گیری¬ها از جوجه خروس¬های به ظاهر سالم نژاد گوشتی راس 308 که در شرایط صنعتی مشابه در دو منطقه شهرکرد با ارتفاع 2150 متر از سطح دریا و رشت که تقریباً هم سطح دریاست پرورش داده می¬شدند، انجام شد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات ماتریکس خارج سلولی بافت بطن راست قلب، که درسندرم آسیت به شدت تحت تأثیر قرار می¬گیرد، در جوجه¬های گوشتی پرورش یافته در این دو منطقه بود. بر این اساس در سنین دو، سه، چهار، پنج و شش هفتگی نمونه¬های قلب از 20 جوجه در هر منطقه و هر هفته تهیه شد و پس از بررسی¬های مورفولوژیک قلب، تغییرات هیستوپاتولوژیکی و نیز تغییرات مقدار کلاژن و mmp های این بافت مورد مطالعه قرار گرفت. برای بررسی¬های هیستوپاتولوژیکی، نمونه¬های بافتی در فرمالین %10 فیکس شده و پس از قالب گیری در پارافین و برش¬گیری با دستگاه میکروتوم به روش h&e رنگ آمیزی شدند. مقدار کلاژن بافت با اندازه گیری مقدار هیدروکسی پرولین به روش اسپکتروفتومتری و با استفاده از دو معرف کلرامین-t و ارلیخ ارزیابی شد. تغییرات میزان mmp ها با روش ژلاتین زایموگرافی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم¬افزار sas و رویه glm انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در شرایط کاهش فشار نسبی اکسیژن در منطقه مرتفع شهرکرد، اگر چه جوجه¬ها مشابه جوجه¬های رشت به ظاهر سالم بوده و علائم آسیت را نداشتند ولی در سطح میکروسکوپی و مولکولی تفاوت¬های قابل ملاحظه¬ای وجود داشت. در جوجه¬های شهرکرد هایپوکسی بافتی ناشی از هایپوکسمی باعث افزایش میزان mmp-2 در بافت دیواره بطن راست شد که با تأثیر بر ساختار ecm موجب ریمادلینگ بافت قلب گردید. علاوه بر این کاهش میزان active mmp-2 در هفته محرومیت غذایی در شرایط مدیریتی شهرکرد باعث کاهش هضم کلاژن و بالا ماندن میزان آن در این هفته شد. بنابراین می¬توان گفت که محرومیت غذایی اعمال شده در 4 هفتگی در منطقه شهرکرد، از طریق کاهش میزان mmp-2 و کاهش تخریب بافتی باعث کاهش سرعت روند ایجاد آسیت شده و در نتیجه مانع بروز آن تا پایان دوره پرورش می¬شود.