مفهوم تداخلسنجی نجومی توسط فیزو و مایکلسون در قرن نوزدهم ارائه شد. در حدود سالهای 1868 فیزو برای اولین بار استفاده از روش تداخل سنجی برای تعیین قطر زاویه ای ستارگان به کمک مشاهده ی فریز های تداخلی تولید شده از نور ستاره را پیشنهاد کرد. در سال 1890 مایکلسون مبانی ریاضی تداخل سنجی ستاره ای را توضیح داد و اولین اندازه گیری قطر زاویه ای ستارگان را انجام داد. اساس تداخل سنجی نوری در نجوم، ترکیب دو پرتوی یک ستاره، جمع شده توسط دو تلسکوپ (یا دو دهانه مصنوعی بر روی تلسکوپ) و تشکیل و بررسی فریزهای تداخلی است. با تغییر فاصله دو دهانه مصنوعی روی تلسکوپ، و توجه به تغییرات نمایانی این فریزهای تداخلی، قطر زاویه ای جرم سماوی را می توان بدست آورد. در این پژوهش به کمک این روش قطر زاویه ای قمرهای مشتری و سیاره مریخ و همچنین جدایی زاویه ای ستاره ی دوتایی 48 cassiopeiae به دست آمده است.

در این کار پژوهشی نانوذرات فریت نیکل به روش سل ژل خوداحتراقی با اتمسفرهای متفاوت در مرحله پخت تهیه شده است. در این روش از نمک های نیترات آهن و نیکل با خلوص بالا به عنوان مواد اولیه و از اسید سیتریک به عنوان عامل کمپلکس ساز استفاده شده است. جهت بررسی تأثیر اتمسفر پخت بر خواص این نانوپودرها، پیش ماده تهیه شده در مرحله تکلیس به مدت 2ساعت در دمای °c800 در اتمسفر آرگون، نیتروژن، اکسیژن خالص و هوا در فشارmbar 120بیشترازفشار آزمایشگاه قرار گرفت. خواص ساختاری ومغناطیسی نمونه ها به ترتیب توسط الگوی پراش اشعه x (xrd) و مغناطیس سنج با نمونه نوسانی (vsm) اندازه گیری شده است. نتایج xrd تکفاز بودن نانوپودرهای ساخته شده در اتمسفر هوا و اکسیژن را نشان می دهد درحالیکه در الگوی پراش نمونه ساخته شده در اتمسفر آرگون و نیتروژن پیک های مربوط به ناخالصی نیکل نیز دیده می شود. نتایج اندازه گیری خواص مغناطیسی نمونه ها نشان می دهد که مغناطش اشباع نمونه در اتمسفر آرگون و نیتروژن نسبت به اتمسفر هوا افزایش 43/30 و 39/47 درصدی و وادارندگی آن کاهش 15/47 و66/85 درصدی داشته است. استفاده از اتمسفر اکسیژن خالص در مرحله تکلیس تغییرات چندانی را در خواص مغناطیسی نمونه ایجاد نکرده و مغناطش اشباع آن نسبت به هوا 55/3 درصد کاهش داشته و وادارندگی آن حدود 75/1 درصدکاهش یافته است. کلمات کلیدی:فریت نیکل، منحنی پسماند، اتمسفر بازپخت، سل- ژل.