در عصری که به انفجار دانش و اطلاعات لقب گرفته و توسعه دانش و تکنولوژی رشد شتابانی دارد، آموزش منابع انسانی نمی تواند نسبت به تحولات بی تفاوت بماند. نگاه عمیق تر به رسالت تعلیم و تربیت زمانی آشکار می شود که انسان موجودی است که دارای ابعاد گوناگون و پر از استعدادهای ارزشمند و زمانی استعدادهای آن محقق و شکوفا می شود که همه ابعاد معنوی و جسمی مورد توجه قرار می گیرد. واضح است که آموزش و پرورش می خواهد یادگیری و آموزش در زندگی انسان از ارزش معناداری برخوردار شود و فراتر از یادگیری، به بازسازی شخصیت و توانمندسازی منابع انسانی بپردازد، تا آموزش به فرهنگ توسعه انسانی تبدیل شود. برخی از صاحبنظران نقل می کنند که دانش بشری هر پنج سال یکبار، دو برابر افزایش می یابد و این افزایش همه چیز را در حال تغییر و تحول قرار می دهد، پس چگونه می توان منابع انسانی یک سازمان را با این تغییرو تحولات آشنا کرد؟ بدیهی است که در صورت بی توجهی به امر آموزش کارکنان، سرنوشت و بقای سازمان به خطر خواهد افتاد. به همین علت در کشورهای پیشرفته امروزی معمولاً نیروی انسانی حداقل هر سال یکبار به کلاس آموزش می روند. حیات سازمان تا حد زیادی بستگی به مهارت ها و آگاهی های مختلف کارکنان و توجه مدیران و سرپرستان به امر آموزش دارد. لذا در سالهای آغازین هزاره سوم بیشتر سازمان ها سعی دارند سهم بیشتری از تجارت جهانی را به خود اختصاص دهند. برای نیل به این هدف باید بتوانند توان رقابت پذیری خود را افزایش دهند و این امر جز از طریق ارتقای بهره وری منابع انسانی خود امکان پذیر نخواهد بود. لذا در این رساله نقش آموزش نیروی انسانی در افزایش بهره وری نیروی انسانی در سازمان های دولتی مورد بررسی قرار گرفته است.