هدف : بررسی رابطه بین سطح tsh و افسردگی در زنان جوان و میانسال روش مطالعه : مطالعه حاضر به صورت مورد شاهدی (control-case) بر روی زنان جوان و میانسال مراجعه کننده به بیمارستان امیر انجام شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول های آماری حدود 50 نفر برای هر گروه به دست آمد. گروه مورد شامل تمام زنان مراجعه کننده به درمانگاه های داخلی و غدد و با آزمایش تیروئید مختل بوده اند. گروه شاهد آزمایش tsh طبیعی داشتند. سپس از دو گروه خواسته شد پرسشنامه استاندارد beck را تکمیل نمایند. در نهایت میزان نمره افسردگی این بیماران در دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید. یافته ها : مطالعه حاضر بر روی 116 نفر انجام گرفت که 56 نفر (3/48 درصد) مبتلا به بیماری های تیروئید بوده (گروه مورد) و 60 نفر دیگر (7/51 درصد) هیچ بیماری تیروئید شناخته شده ای نداشتند (گروه شاهد). میانگین نمره کسب شده از آزمون beck در گروه بیماران 64/22 با حداقل 4 و حداکثر 44 بود. در حالی که این میزان در گروه شاهد 22/11 با حداقل صفر و حداکثر 23 گزارش شد. مقایسه این میانگین ها با کمک t-test نشان داد تفاوت یافته ها کاملا معنی دار بوده است. نتیجه گیری : مقایسه میانگین نمره کسب شده از پرسشنامه بک در دو گروه نشان داد نمره به دست آمده از گروه مورد تقریبا دو برابر گروه شاهد بوده است که نشان دهنده شیوع بیشتر علائم افسردگی در گروه بیماران مبتلا به اختلالات تیروئیدی در مقایسه با افراد عادی است. می توان نتیجه گیری نمود که بر اساس نتایج مطالعه حاضر ارتباط معنی داری میان سطح سرمی tsh و ابتلا به کم کاری تیروئید و وجود علائم افسردگی در زنان جوان و میانسال وجود دارد و ابتلا به هایپوتیروئیدی و سطح بالای tsh سرمی می تواند عامل خطری برای بروز علائم افسردگی در این بیماران باشد.