هدف : این مطالعه به منظور مقایسه اختلالات اندکس های گلبولی و crp در نوزادان مبتلا به سپیس زودرس و دیررس طی 5 سال (88-1384) در بیمارستان جواهری تهران انجام شده است. روش مطالعه : این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی بر روی 110 نوزاد مبتلا به سپیس زودرس و دیررس در بیمارستان جواهری تهران طی سالهای 1384 تا 1388 انجام شده است. یافته ها : 105 نوزاد (5/95 درصد) ترم و 5 نوزاد (5/4 درصد) پره ترم بودند. 20 نوزاد (2/18 درصد) از نوزادان دچار سپسیس دیررس و 90 نوزاد (8/81 درصد) دچار سپسیس زودرس بودند. crp در 3/17 درصد از نوزادان مبتلا به سپسیس مثبت بود، ولی تفاوتی در بین دو گروه دچار سپسیس زودرس و دیررس نداشت. البته آنمی و کشت ادرار مثبت در سپسیس دیررس بیشتر دیده می شد، اما لکوپنی، لکوسیتوز و ترومبوسیتوپنی در دو گروه تفاوتی نداشتند. در میان اندکس ها نیز wbc، pmn و هموگلوبین در سپسیس زودرس و لنفوسیت در سپسیس دیررس به میزان معناداری بالاتر بودند (p<0.05). نتیجه گیری : در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می گردد که استفاده از crp و اندکس های گلبولی غیر از هموگلوبین کمک چندانی به تشخیص دیررس یا زودرس بودن سپسیس نوزادی نمی نماید.