مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی اثر مچ بند طبی در درمان سندرم کانال کارپ در بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1388 انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مداخله ای (interventional) از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی (randomized clinical trial) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 50 بیمار دچار سندرم کانال کارپ مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1388 بود. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند که یک گروه 25 نفره تحت درمان با مچ بند طبی قرار گرفتند و یک گروه هم تحت درمان جراحی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین vas قبل از درمان در گروه جراحی به طور متوسط 2/7 و در گروه مچ بند طبی به طور متوسط 48/6 بود که در دو گروه اختلاف آماری معناداری نداشت (p > 0.05). میانگین vas بعد از درمان در گروه جراحی به طور متوسط 76/3 و در گروه مچ بند طبی به طور متوسط 60/5 بود که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان می داد (p=0.002). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که جراحی به عنوان یک شیوه درمانی موثر و مناسب می تواند سبب کاهش معناداری در درد مبتلایان به سندرم کانال کارپ گردد که این اثر به میزان معناداری بیش از مچ بند طبی می باشد.