در این پایان نامه به بررسی عوامل موثر بر عدم اجرای برنامه های صنعتی در حوزه پژوهش و فناوری در برنامه چهارم توسعه جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است. فقدان مشارکت گروه های هدف در تدوین سیاست های حوزه پژوهش و فناوری و سیستم نامناسب ارزیابی دو عامل موثر بر عدم اجرای برنامه ها در این حوزه است. مطابق گزارش دفتر مطالعات برنامه و بودجه وابسته به مجلس شورای اسلامی 70% مواد برنامه غیر قابل ارزیابی است و همچمنین هیچ نهاد غیر رسمی به ارزیابی عملکرد دولت نمی پردازد در نتیجه اجرای برنامه ها فاقد ضمانت است. از سوی دیگر دانشگاه ها و صنایع هیچ مداخله ای در تدوین سیاست های حوزه پژوهش و فناوری ندارند و سیاست های تدوین شده توسط دولت بدون در نظر گرفتن نقاط ضعف و قوت آنها در جریان اجرای سیاست ها می باشد.