الکتروهیدرودینامیک به عنوان روشی فعال در جهت تقویت انتقال گرما به منظور حفاظت از منابع انرژی و محیط زیست، بطور وسیعی مورد توجه واقع شده است که یکی از موارد کاربردی آن، چگالش بخار می باشد. یکی از عوامل مهم تاثیر گذار در مقدار ضریب انتقال گرمای چگالشی، حضور گازهای چگالش ناپذیر درون سیستم چگالشی است. در این پایان نامه تاثیر شدت میدان الکتریکی بر یک سیستم تبریدی آزمایشگاهی حاوی گاز چگالش ناپذیر، مورد بررسی قرار گرفت و آثار غلظت های مختلف گاز چگالش ناپذیر، تغییرات شدت میدان الکتریکی و اندازه قطر الکترود بر ضریب انتقال گرمای چگالش ارزیابی شد. در این بررسی آزمایشگاهی از سیال مبرد r-134a و گاز چگالش ناپذیر هوا، در یک چگالنده افقی استفاده گردید. براساس نتایج بدست آمده از آزمایشات، اعمال میدان الکتریکی منجر به افزایش ضریب انتقال گرمای چگالشی گردید، در ضمن حضور گاز چگالش ناپذیر هوا در کنار بخارات قابل چگالش، ضریب انتقال گرما را کاهش داد که در رقابت با اعمال میدان الکتریکی است. این موضوع ناشی از تغییر ضخامت لایه مرزی در سطح انتقال گرماست. نتایج آزمایشگاهی بدست آمده نشان می دهد که با کاربرد الکترودی با قطر mm12 و اعمال ولتاژ kv8 ، بدون حضور گاز چگالش ناپذیر ضریب انتقال گرما 85% افزایش می یابد اما در همین سیستم با افزایش غلظت حجمی گاز چگالش ناپذیر حدودا به میزان 25% ، ضریب انتقال گرما بیش از 50% کاسته می شود. ولی باید در نظر داشت که همواره اعمال میدان الکتریکی، ضریب انتقال گرمای چگالشی حتی در غلظت های مختلف از گاز چگالش ناپذیر، افزایش می یابد.