افزایش عرضه خدمات حمل و نقل ریلی مسافری در چند ساله اخیر با افزایش نرخ سوانح و کشته شدگان همراه بوده است. از آنجایی که ایمنی یکی از اصلی ترین وجوه عملکرد حمل و نقل ریلی است، لزوم وجود الگویی سیستماتیک برای ارزیابی و ارتقای ایمنی حمل و نقل ریلی ضروری به نظر می رسد. متدولوژی مدیریت ریسک فرآیندی پویاست که به ارزیابی سطح ایمنی سیستم و شناسایی راهکارهایی برای کاهش ریسک خطر تا یک سطح قابل قبول و منطقی می پردازد. امروزه بکارگیری مدیریت ریسک از اولویت های بالای شرکت های حمل ونقل بین المللی است. در این پایان نامه، ضمن بررسی معایب و مزایای مدلهای مدیریت ریسک سایر کشورها، جامع ترین و مناسب ترین متدولوژی مدیریت ریسک در قالب سه فاز اصلی برای صنعت حمل و نقل ریلی ایران پیشنهاد گردیده است. متدولوژی پیشنهادی بر خلاف سایر متدولوژیها، میزان ریسک خطر را بصورت کمی محاسبه نموده و نسبت به گزینه یابی و شناسایی راهکارها رویکرد پویا و منطبق بر دانش اقتصاد مهندسی را در خود فراهم دیده است. همچنین علیرغم وجود حدود کنترل ریسک در ایران این حدود با توجه به نیازهای حمل و نقل ریلی ایران بومی شده است. در پایان جهت اعتبارسنجی این متدولوژی به صورت موردی و کاربردی در دو بخش از صنعت حمل و نقل ریلی مسافری پیاده سازی شده است.