این تحقیق به بررسی تعامل احتمالی بین متغیرهای عاطفی و شناختی ازجمله ترجیح سبکهای یادگیری، اضطراب، خودکفایی و پیشینه زبانی یادگیرندگان زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی می پردازد. اینکار کوششی است در جهت یافتن تفاوت معنادار بین زبان آموزان دو زبانه و یک زبانه درزمینه ترجیح سبکهای یادگیری، اضطراب و خودکفایی. برای نیل به این هدف تعداد 180زبان آموز بزرگسال سطح پیشرفته که در حال آموختن انگلیسی در کانون زبان ایران می باشند در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان از بین دو گروه دو زبانه ترکی-فارسی و کردی-فارسی و یک گروه یک زبانه فارسی انتخاب شدند (از هر گروه 60 نفر). یک آزمون مهارت عمومی انگلیسی (میشیگان) و سه پرسشنامه استاندارد دیگر برای اندازه گیری متغیرهای فوق الذکر بین شرکت کنندگان توزیع شدند. تحلیلات آماری نشانگر این واقعیت بود که هیچ تفاوت معناداری بین این سه گروه در متغیرهای مهارت زبانی، اضطراب و خودکفایی وجود نداشت. در مقابل تفاوت معناداری بین این سه گروه با توجه به ترجیح سبکهای یادگیری وجود داشت. یافته های تحقیق همچنین نشان داد که سبکهای یادگیری دیداری و حسی مکررا توسط هرسه گروه ترجیح داده شده بودند و سبک یادگیری کلامی کمترین میزان ترجیح توسط زبان آموزان را داشت.