در این پژوهش تلاش شده است. تا وصایای شخصیت های شاهنامه مورد بررسی و تحلیل محتوایی قرار گیرد.منظور از وصایا آخرین سخنان، سفارش ها و درخواست هایی است که شخصیت های شاهنامه اندکی قبل از مرگ و یا زمانی که عازم جنگ یا سفر بودند و اطمینانی به بازگشت یا زنده ماندن خود نداشتند، بر زبان می آوردند. این سخنان به لحاظ موقعیت زمانی آن ها که اندکی قبل از مرگ بیان شده اند بسیار حائز اهمیت هستند. بررسی این سخنان امکان شناخت بهتر گذشتگان را برای نسل جدید فراهم می آورد. با مطالعه ی وصایای شخصیت های شاهنامه، مسائل ریز و درشت فراوانی درباره ی زندگی پیشینیان برای ما آشکار می شود. برخی از این مسائل که در هنگام مرگ، از اصلی ترین دغدغه های وصیت کنندگان بوده است، عبارتند از: اعتقادات و باورهای ایرانیان باستان، اصول اخلاقی ای که به آن پای بند بوده اند، نحوه ی سیاست و کشورداری و نظامی گری آنان، و همچنین امور شخصی و خانوادگی با مشاهده ی وصایای افراد مهم و مشهور شاهنامه و تعداد زیاد افراد وصیت کننده و حجم زیاد وصایای شاهنامه که تقریبا یک شصمتم از کل شاهنامه را تشکیل می دهد. به اهمیت وصایا در شاهنامه ی فردوسی و سابقه ی طولانی وصیت کردن در میان ایرانیان پی می بریم و بدون تردید می توانیم بگوییم که وصیت کردن از سنت های ایرانیان باستان بوده است