استراتژی کلان امنیتی اسرائیل علی رغم تغییر در ساختار جامعه اسرائیل ، ماهیت اختلاف های اعراب و اسرائیل و ساختار نظام بین الملل ، از ابتدای تشکیل این رژیم تغییر چندانی نکرده است. رژیم صهیونیستی اقدامات تهاجمی مانند جنگ پیشگیرانه ، عملیات پیش دستانه و ترور مخالفان ، برقراری رابطه با کشورهای پیرامون جهان عرب در قالب «دکترین پیرامونی» ، سیاست بازدارندگی و به ویژه بازدارندگی هسته ای و برخورداری از حمایت همه جانبه ابرقدرتی همچون آمریکا برای پیشبرد اهداف توسعه طلبانه اش را در زمره اصلی ترین محورهای سیاست امنیت ملی خود قرار داده است. در پژوهش حاضر سعی شده است تا با بررسی سیاست امنیتی دفاعی اسرائیل پس از حادثه 11 سپتامبر ، پیامدهای منطقه ای و داخلی این سیاست ها بررسی شود. پس از حادثه 11 سپتامبر با اهمیت یافتن مقوله تروریسم در محیط بین الملل ، فرصت مناسبی برای اسرائیل به وجود آمد تا پشت سر آمریکا و تحت لوای مبارزه با تروریسم به اهداف دیرینه اش در مقابله با دشمنان خود دست یابد. روند سیاست های اسرائیل نشان می دهد که سیاست های این رژیم در این دوران ، سیاست هائی کاملاً افراطی و تجاوزطلبانه بوده است. برخورد شدید با انتفاضه الاقصی ، محاصره سیاسی اقتصادی غزه ، جنگ های 33 روزه و 22 روزه ، حمله به کاروان آزادی ، افزایش شهرک سازی و سیاست افزایش تقابل با ایران را می توان از اصلی ترین نشانه های این سیاست افراط گرایانه اسرائیل دانست. سیاست هائی که در بعد منطقه ای از یک سو باعث امنیتی تر شدن منطقه و برهم خوردن نظم و آرامش در خاورمیانه و از سوی دیگر باعث به حاشیه رفتن کامل روند صلح شده است. اما در بعد دیگر پیامد این سیاست ها متوجه خود این رژیم بوده و باعث افزایش تنش با هم پیمانان استراتژیک منطقه ای همچون ترکیه شده ، همچنین در عرصه داخلی باعث زوال این رژیم و بحران های متعدد اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی شده که عمدتاً متأثر از دو جنگ 22 روزه و 33 روزه می باشد. در عرصه جهانی نیز روز به روز بر انزوای جهانی و کاهش مقبولیت این رژیم به ویژه در نزد افکار عمومی جهان افزوده شده است.