نام پژوهشگر: محمدجاوید نجمی

بدعت در قرآن و حدیث از منظر فریقین با تأکید بر مصادیق رایج آن
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه جامع علمی-کاربردی - دانشکده الهیات و معارف اسلامی 1383
  محمدجاوید نجمی   احمد مرادخانی

مسئله بدعت از صدر اسلام به وجود آمده است و گواه بر این امر تأکید و مدح سنت و مذمت و نکوهش بدعت می باشد. گاهی سنت در مقابل بدعت هم قرار گرفته است، در این نگارش اولا تعریف «سنت» بیان شده و بعد از سنت مسئله بدعت که موضوع بنده است بحث کامل از آن بیان شده. در فصل اول تعریف «سنت وبدعت» در لغت و اصطلاح و قرآن و حدیث بیان شده است. که بدعت ایجاد سنت ها و رسم های تازه در دین بنام دین را بدعت می گویند. در فصل دوم مصادیق و نمونه های بدعت در اسلام آورده شده که بخشی متعلق به عقاید و بخشی دیگر پیوند عمیق به عبادات جدید مانند نماز تراویح، نماز ضحی، و تکرار مسح و غیره دارد. و در فصل سوم علل و عوامل پیدایش بدعت مانند هوی پرستی، پیروی از غیر محصوم مشتمل می باشد. و در فصل چهارم حکم بدعت از مذاهب اسلامی که حدوداً تمامی آنها اتفاق دارند. و مبارزه و راههای آن با بدعتگذاران بحث مشتمل است. و در فصل پنجم اشکالات وهابیت بر شیعه ها شفاعت، توسل، دعا، نذر و قربانی، سوگند غیر خدا و غیره بحث کامل با نقد و بررسی شده است. و در فصل ششم بدعت و نوآوری آورده شده است. که هر نوآوری بدعت نیست مانند اجتهاد پویا و نوآوری علمی وصنعتی که یکی از نوآوری باشد این بدعت نیست