تحقیق حاضر به بررسی تاثیر محافظه کاری حسابداری بر پایداری و قابلیت پیش بینی سود می پردازد در این تحقیق از داده های تاریخی سالهای 1383 تا 1387 مربوط به 92 شرکت از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است. محافظه کاری به سبب شناسایی سریعتر زیان ها و کاهش ارزش داراییها موجب می شود در عمل بخشی از هزینه های دوره های آتی با درآمدهای دوره جاری مقابله شوند این نحوه برخورد به وضوح یک انحراف از اصل تطابق بوده سود حسابداری را در طول زمان دچار نوعی نوسان و اختلال نموده واز پایداری آن می کاهد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معنی داری (آزمون..) تجزیه و تحلیل تفسیر شده است در این تحقیق جهت سنجش محافظه کاری از مدل باسو(1977) استفاده شده است و پایداری سود نیز بعنوان میزان همبستگی سود دوره جاری است اندازه گیری می شود. در فرضیه اول تحقیق، پیش بینی شده است که پایداری سودهای با محافظه کاری بالا کمتر از پایداری سودهای با محافظه کاری پایین است. مبنای این فرضیه بر این پایه استوار است که محافظه کاری به نوعی انحراف از اصل تطابق می باشد. نتایج نشان می دهد که در سطح اطمینان 95 درصد پایداری سود شرکتهای محافظه کار از پایداری سود سایر شرکتها کمتر بوده است. فرضیه دوم تحقیق به بررسی تاثیر محافظه کاری بر میزان قابلیت پیش بینی سود می پردازد. در این فرضیه ادعا شده است که قابلیت پیش بینی سود سودهای با محافظه کاری بالا کمتر از قابلیت پیش بینی سودهای با محافظه کاری پایین است. قابلیت پیش بینی سود بعنوان میزان همبستگی بین سود هر سهم گزارش شده با ارزش بازار هر سهم تعریف شده است. دراین تحقیق جهت سنجش قابلیت پیش بینی سود از مدل اولسون (1995) استفاده شده است. در این مدل ارزش بازار هر سهم بعنوان متغیرهای پیش بینی کننده و توضیح دهند ارزش بازار تلقی شده اند. بنابراین در این فرضیه با توجه به مدل آزمون قابلیت پیش بینی ارزش دفتری و تاثیر محافظه کاری بر آن نیز بررسی شده است. نتایج بدست آمده فرضیه دوم نشان می دهد که در سطح اطمینان 95 درصد قابلیت پیش بینی سود شرکتهای محافظه کار از قابلیت پیش بینی سود شرکتهای غیر محافظه کار کمتر بوده است. از طرف دیگر معلوم شده ارزش دفتری فاقد قابلیت پیش بینی می باشد.