در دهه های اخیر و با ساخت سازه های انعطاف پذیرتر، نظیر ساختمان های مرتفع تر و یا پل های با دهانه های بلندتر، قیود در نظر گرفته شده در آئین نامه های مختلف طراحی سازه های برای پارامترهای حرکتی مانند تغییر مکان ها و شتاب های سازه ای به عنوان عوامل کنترل کننده در طراحی این سازه ها شناخته شده اند. یکی از روش های نوین بکار گرفته شده برای ارضاء این ملزومات حرکتی استفاده از سیستم های کنترل فعال در سازه ها می باشد. از مزایای این سیستم ها امکان ایجاد تغییرات در پارامترهای مختلف سیستم به صورت لحظه ای می باشد که باعث کارایی مناسب آن ها در مقابله با بارهای محیطی با ماهیت تصادفی، می گردد. در این پایان نامه عملکرد میراگرهای جرمی تنظیم شده فعال در کاهش پاسخ های سازه های نامتقارن تحت اثر تحریک زلزله مورد بررسی قرار گرفته است. از میان کنترل کننده های مختلف موجود برای محاسبه نیروهای کنترل فعال وارده به میراگر جرمی تنظیم شده، کنترل کننده های فازی مد نظر قرار گرفته اند. عملکرد هوشمند همراه با سرعت بالا و سهولت طراحی از مزایای این کنترل کننده ها می باشد. از عوامل مختلف تاثیر گذار بر عملکرد کنترل کننده های فازی می تواند به نحوه انتخاب متغیرهای ورودی و خروجی و مجموعه های فازی تعریف شده برای هر یک از این متغیرها و توابع عضویت تعریف شده برای این مجموعه ها اشاره نمود. در طی تحلیل های متعدد صورت گرفته بر روی این پارامترها سعی گردیده تا عملکرد کنترل کننده های طراحی شده برای کاهش تغییر مکان های انتقالی و پیچشی سازه های نا متقارن تحت تاثیر زلزله های نزدیک و دور از گسل بهینه سازی گردد.