هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیرات ترتیب حرکت در تمرین مقاومتی بر پاسخ مایوستاتین بود. 15 مرد جوان فعال (سن 41/0±20/18 سال؛ قد 96/4±0/173 سانتی¬متر؛ وزن 57/9±08/63 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا یک تکرار بیشینه حرکات (پرس تخت، اسکات پا، زیر بغل با سیم کش، پشت پا با دستگاه و سرشانه) آزمودنی-ها مشخص و اولین نمونه خونی نیز از آزمودنی¬ها گرفته شد. آزمودنی¬ها ابتدا تمرین مقاومتی سنتی را به صورت 2 حرکت در 3 دور با 10 تکرار و شدت 70 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه (در مجموع 6 دور) و یک هفته بعد تمرین مقاومتی منتخب را به شکل 3 دور با 10 تکرار و شدت 70 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه سپس 3 دور با 10 تکرار و شدت 70 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه در حرکت اسکات انجام دادند و همین روال دوباره تکرار شد. سپس این روش برای دیگر حرکات (به ترتیب زیر بغل با سیم کش، پشت پا با دستگاه و سرشانه، زیر بغل با سیم کش، پشت پا با دستگاه و سرشانه (در مجموع 6 دور)) تکرار شد. در برنامه تمرین مقاومتی سنتی بین هر دور 2 دقیقه و بین هر حرکت 3 دقیقه استراحت وجود داشت اما در برنامه تمرین مقاومتی منتخب بین هر دور 2 دقیقه و بین هر حرکت یک حرکت غیر مشابه انجام می¬شد. نمونه¬های خونی دیگر نیز 48 ساعت بعد از هر یک از جلسات تمرین مقاومتی سنتی و منتخب از آزمودنی¬ها گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر برای مقایسه نتایج پیش¬آزمون و پس¬آزمون و همچنین از آزمون t زوجی برای مقایسه حجم کار انجام گرفته در دو روش سنتی و منتخب استفاده و سطح معناداری 05/0p≤ در نظر گرفته شد. نتایج: سطح سرمی مایوستاتین در هر دو روش منتخب و سنتی کاهش غیرمعنادار یافت (45/0p=) اگر چه این کاهش در روش منتخب بیشتر بود. هم چنین حجم کار در روش منتخب به طور معناداری بیشتر بود (پرس تخت: ۰01/۰p=؛ اسکات پا: 00/0p=؛ زیربغل با سیمکش: 00/0p=؛ پشت پا: ۰01/0p=؛ سرشانه: 00/0p=). نتیجه¬گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین مقاومتی با روش ترتیب حرکتی منتخب باعث افزایش حجم کار انجام شده و کاهش بیشتر مایوستاتین می¬شود. بنابراین این یافته¬ها پیشنهاد می¬کنند که برای افزایش حجم تمرین و دیگر پاسخ¬های وابسته در تمرینات مقاومتی ورزشکاران، می¬توان از ترتیب حرکت منتخب استفاده کرد.