لامپرفیرهای شرق سرو، ارومیه به سن کواترنری بر روی رسوبات دشت سیلابی قدیمی در مرز زون سنندج- سیرجان و ارومیه- دختر رخنمون دارند. این سنگ¬ها به صورت منشوری و اسکوری گسترش یافته¬اند. مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمی نشان داد که، سنگ¬های منطقه لامپروفیر هستند و ماهیت آلکالن دارند. عمده کانی¬های تشکیل دهنده لامپروفیرها، کلینوپیروکسن همراه با کانی¬های فرعی آمفیبول می¬باشد. همه نمونه¬های سنگی دارای بافت پورفیری، گلومروپورفیری و آمیگدالوئیدال می¬باشند. تغییرات نورم نمونه¬ها، همراه با تغییرات در عناصر فرعی و کمیاب و نسبت-های آنها بیانگر آلایش با پوسته قاره¬ای است. نمودارهای عنکبوتی بهنجار شده به گوشته اولیه نشان می¬دهد که ماگمای مادر این سنگ¬ها از یک گوشته غنی از عناصر ba، th، u و lree و فقیر از ta، nb، hf، hfse و rb نشأت گرفته است. پس از اتمام فرورانش نئوتتیس به زیر ایران مرکزی، شکست در بقایای پوسته اقیانوسی در زیر زون تصادمی عربی- اوراسیا تحت شرایط درون صفحه¬ای اتفاق افتاد. فشار مایل از صفحه عربی و گسترش عملکرد گسل¬های امتداد لغز راستگرد که با شکست بقایای پوسته اقیانوسی توسعه یافته¬اند، باعث کاهش فشار گردید و در نتیجه ذوب کاهش فشاری در گوشته رخ داد. تقدم و تاخر این فرایندها باعث شد تا نمونه¬های مورد مطالعه ماهیت حاشیه فعال قاره¬ای با دخالت عناصر فرورانشی را نمایش دهند. مذاب¬های گوشته¬ای حاصل در امتداد همین سیستم¬های گسلی فوران نمودند.