سند چشم انداز بیست ساله کشور و نیز نقشه جامع علمی کشور بر جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری ایران در سطح منطقه تأکید دارند که در این میان سهم کمی و کیفی سرمایه انسانی در رشد علمی کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط تحولات جمعیتی کشور در چند دهه اخیر و روند کمی جمعیت دانشجویی کشور است. در مطالعه حاضر، ضمن ترسیم روند توسعه نظام آموزش عالی کشور در دوران پس از انقلاب اسلامی، چشم انداز آینده تغییرات تعداد متقاضیان آموزش عالی و تعداد دانشجویان به تفکیک سن و جنس و مقطع تحصیلی پیش بینی شده است. داده¬های مورد نیاز تحقیق، از نتایج سرشماری¬ها و سالنامه¬های آماری و سایر منابع آماری مانند آمار آموزش عالی و سازمان سنجش کشور استخراج گردیده است و سپس با در نظر گرفتن روند کلی تغییرات گذشته و پیش بینی و رشد آینده کل جمعیت کشور، تلاش شده است تا با در نظر گرفتن فرضیات مختلف ضرایب اشتغال به تحصیل گروه سنی 34-18 ساله تعداد دانشجویان آموزش¬عالی کشور تا افق 1405 پیش بینی گردد، هم¬چنین تعداد متقاضیان آموزش عالی نیز با در نظر گرفتن نرخ مشارکت گروه سنی 24-18 ساله پیش¬بینی گردیده است. نتایج نشان می¬دهد با توجه به تحولات جمعیتی تعداد جمعیت 24-18 ساله از یازده میلیون نفر در سال 1390 به 8 میلیون و جمعیت 34-18 ساله از 26 میلیون در سال 1390 به 20 میلیون در سال 1405 کاهش خواهد یافت. متناسب با این تغییرات جمعیتی تعداد داوطلبان و دانشجویان آموزش عالی نیز کاهش خواهد یافت. به طوری-که تعداد داوطلبان آموزش عالی از یک میلیون صد هزار نفر در سال 1390 به هشتصد هزار نفر کاهش می¬یابد و تعداد دانشجویان نیز با در نظر گرفتن سناریوهای مختلف تا سال 1405 کاهش خواهد یافت