از آن¬جا که قدرت¬های استکباری تعالیم اسلام را با منافع خویش در تضاد دیده و اتّحاد مسلمانان جهان را مانعی برای اهداف خود تلقی می¬کنند و با تمام توان از روش¬های شیطانی برای مقابله استفاده می¬کنند که یکی از این روش¬های شیطانی پروراندن فرقه¬های جدید برای مسلمانان به تناسب منطقه¬ی جغرافیایی، مذهب و ملیت و سپس ترویج آن در جهان اسلام می¬باشد. بر همین اساس یکی از این فرق سلفیه می¬باشد که بنیان آن گردآمده¬ای از پاره آرای اجتهادی در زمینه¬های عقیدتی و احکام عملی است، صاحبان این مذهب آن¬ها را براساس خواست و به اقتضای طبع و تمایلات خویش از مجموعه بسیار گسترده وگوناگون آرای اجتهادی که از سوی بسیاری از عالمان سلف و برگزیدگان اهل سنت و جماعت ابراز داشته شده است گردآورده اند و آن¬گاه اعلام کرده اند این تنها چیزی است که می¬تواند همه «گروه نجات یافته اسلامی» را که در پرتو کتاب وسنت پیش می¬روند در خود جای دهد و هر که از این دایره بیرون رود و آرای اجتهادی دیگری برگزیند بدعت گزار و گمراه است. بر این اساس در این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که«مبانی و گرایش¬های سلفیت چیست؟» برای شناخت این موضوع در ابتدا به بررسی معنی لغوی سلفی و سلفی¬گری پرداخته و در ادامه مبانی سلفیه و تاریخچه آن در سه دوره جداگانه واکاوی می¬شود.سپس به این پرسش می¬پردازیم که سلفی-گری چگونه مکتبی و دارای چه باوری است؟ و سلفیه را از دیدگاه مخالفان آن بررسی و در پایان گرایش¬های سلفی و معنا و مفهوم جریان سلفی¬گری و گونه¬های سلفی¬گری و دسته¬بندی¬های آن و سلفی¬گری مدرن ، هویت جدید وهابیت امروز و ماهیت ضدشیعی نو وهابیان که از این فرقه پدیدار شده¬اند را بیان می¬نماییم.

تعالیم الهی تنها تأمین کننده ی نیازهای فطری و عقلانی بشر در ابعاد گوناگون می باشد لذا، بشر باید آن تعالیم را در سبک زندگی فردی واجتماعی پیاده کند. وجه اصلی نیاز آدمی به دین و آموزه های دینی، سازماندهی به زندگی فردی و اجتماعی است، زیرا؛ انسان بدون استعانت از آموزه های وحیانی و بهره گیری مطلق از عقل محدود خود نمی تواند نیازهای روحی و روانی خود را برطرف کند و به همین دلیل است که انسانها در هر زمانی به دین و دینداری گرایش داشته و آن را پذیرا بوده اند. امروزه برخی ها تحت تأثیر افکار و اندیشه های وارداتی نظیر سکولاریسم، اومانیسم وغیر آن، منکر تأثیرگذاری جدی و عمیق دین در زندگی فردی و اجتماعی انسان ها هستند ویا با اذعان به تأثیر دین در زندگی فردی، تأثیرات اجتماعی دین را برنمی تابند ودر زندگی فردی هم نقش وتأثیرگذاری دین رافقط در بعد معنوی ورابطه با خدا منحصر می کنند و دین را فاقد توان لازم برای مدیریت وبرنامه ریزی واداره ی زندگی مادی ومعنوی توأم باهم دانسته و در ایجاد توسعه وپیشرفت وتمدن سازی ناتوان وناکارآمد معرفی می کنند. تحقق الگوی سبک زندگی اسلامی راهکاری موثر وکارآمد برای مقابله با ارزشهای غرب در جوامع مختلف اسلامی و به ویژه در ایران است. رهبر معظم انقلاب با طرح این موضوع در این زمینه فرمودند : "راهبرد مقابله با هجمه فرهنگ غرب، الگوی ایرانی اسلامی است".

در نگاه دینی، هدف سیاست، رهنمون شدن انسان به سوی هدایت و تکامل است که نشانه این تکامل، سعادت در دنیا و آخرت است. الگوی دینی سیاست و حکومت برای تکامل انسانی، حکومت پیامبر (ص) در مدینه است که این حکومت و کار ویژه های آن همواره برای مسلمانان الگو بوده است. امام علی (ع) نیز به دلیل ارتباط مستقیم با پیامبر (ص) و آشنایی اش با منبع وحی و برخورداری از فضیلت در عرصه سیاست دارای اندیشه و نظریات و سیره ای است که در طول تاریخ برای مسلمانان و به ویژه شیعیان، نظام آرمانی و ایده آلی را تجسم می کند.در این تحقیق سعی شده است اصول و مبانی حکومت علوی از دیدگاه آیات قرآن و روایات و نیز با تکیه بر متن نهج البلاغه تبیین گردد و به بررسی مبانی دینی، فرهنگی، اجتماعی، مدیریتی و اقتصادی در حکومت علوی پرداخته شده است.