اندازه گیری های عینی در کل و اندازه گیری های اکوستیکی به طور خاص جنبه ی مهمی از ارزیابی لکنت طی چند دهه گذشته بوده اند. اگرچه این اندازه گیری ها جایگزین قضاوت های درکی نمی شوند اما به کمک آنها تشخیص دقیق تری صورت می گیرد و لزوم مداخله های درمانی تایید می شود. همچنین، می توان از آنها برای بازخورد نتایج درمان به بیمار استفاده کرد. از این رو، این مطالعه به منظور سنجش و مقایسه برخی از ویژگی های آکوستیکی در گفتار روان و ناروان بزرگسال انجام شد. در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی نمونه های مورد بررسی افراد بزرگسال دارای لکنت و بدون لکنت بودند. برای جمع آوری نمونه ی صوت آزمودنی ها، از گفتار محاوره آنها هنگام پاسخ به سوالات، خواندن متن استاندارد و توصیف داستان تصویری استفاده شد و تجزیه و تحلیل آنها با نرم افزار praat صورت گرفت. دیرش، اندازه و سرعت تغییر بسامد انتقال سازه واکه دوم (f2) بین گفتار روان و ناروان افراد دارای لکنت تفاوت معنادار داشت. همچنین بین دیرش، اندازه و سرعت تغییر بسامد انتقال سازه واکه ی دوم بین گفتار ناروان افراد دارای لکنت و افراد بدون لکنت تفاوت معنادار داشت. به نظر می رسد افراد داری لکنت هنگام گفتار روان و ناروان خود از هم تولیدی کمتری استفاده می کنند. به عبارت دیگر افراد دارای لکنت در انتقال از یک جایگاه تولیدی به جایگاه بعدی با سرعت بیشتر و دقت کمتر حرکات تولیدی را انجام می دهند.