یکی از جلوه های نفسانیت ظلم و ستم است. ستم ضد عدالت و به معنای تجاوز از حق و ورود به ورطه گناه است. این معنا اعم از ستم به دیگران یا ستم در حق الله یا ستم به خود است. به اتفاق همه آدمیان، ظلم از بزرگترین گناهان و عذاب آن نیز شدید است و علاوه بر مذمت هر یک از امور مندرج در تحت آن، در قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام) مکرر بر ظالمین لعن شده است. مسئله اصلی این تحقیق این است که به مفهوم شناسی واژه « من أظلم» بر طبق تفسیرالمیزان بپردازد. برای پاسخ دادن به این مسئله، فرضیه اصلی « عبارت من أظلم در قرآن کریم در کنار مباحث دروغ و افترای برخدا ، جلوگیری از توسعه مراکز و مساجد توحید، کتمان شهادت الهی و اعراض کنندگان از آیات الهی بعد از متذکرشدن به وسیله آیات قرآن کریم بکار رفته است » مد نظر قرار گرفت. مفهوم من أظلم درقرآن کریم، اگر چه برای چهار گروه دروغ گویان و افتراء زنندگان بر خدا، مانع شدگان از توسعه مراکز و مساجد توحید، کتمان کنندگان شهادت الهی و اعراض کنندگان از آیات الهی بعد از متذکر شدن به وسیله آیات قرآن کریم به کار رفته است اما همه اموردر حقیقت از یک جا ریشه می گیرد و آن مسئله شرک و کفر و عناد است، زیرا منع مردم از ذکر خدا در مساجد و سعی و کوشش در ویران ساختن آن ها نشانه کفر و شرک است، و همچنین کتمان شهادت که ظاهراٌ منظوراز آن کتمان شهادت بر حقایقی است که موجب سرگردانی مردم در وادی کفر می شود، از چهره های گوناگون شرک و انکار خداوند یگانه است.