÷مقدمه: با توجه به اینکه امروزه ثابت شده است در صورت استفاده از رژیم های تقویت کننده سیستم ایمنی می توان موفقیت درمان های ضد سرطان را افزایش داد، همچنین استفاده از نانو سامانه ها به منظور انتقال هوشمند و کاهش دوز مصرفی دارو برای جلوگیری از عوارض جانبی دارو مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. در این مطالعه اثرات ایمنومدولاتوری داروی آرتمیتر که مشتق محلول در چربی آرتمیزینین است به همراه نانو ذره دکستران سولفات کیتوزان در مدل موشی سرطان پستان بررسی گردید مواد و روش ها: نانو ذره دکستران سولفات – کیتوزان تهیه شد. بررسی های انجام شده شامل اندازه گیری سایز نانوذره ها، ftir، sem ، تعیین میزان داروی بارگیری شده، بررسی کشندگی نانوسامانه بر روی سلول های توموری در محیط برون تنی، اندازه گیری حجم تومور، تولید و ترشح سایتوکاین های اینترفرون گاما و اینترلوکین 4 بوده است. نتایج: طبق نتایج سایز ذره ها پس از بارگیری دارو170 نانومتر با اندکی بار مثبت بود، میزان داروی بارگیری شده 98 درصد بود، میزان کشندگی نانوسامانه در محیط برون تنی در مقایسه با داروی ازاد تفاوت معنی داری نداشت، داروی بارگیری شده میزان نسبت سایتوکاینی را افزایش داده است (p-value?0.05). بحث: در این مطالعه ما به بررسی اثرات داروی آرتیمتر ازاد و آرتیمتر بارگیری شده در نانوذرات دکستران سولفات – کیتوزان بر روی مدل موشی سرطان سینه پرداختیم. نتایج نشان داد که داروی لود شده در نانوذرات توانایی بیشتری در محدود کردن رشد تومور نسبت به داروی آزاد دارد که این نشان دهنده توانایی نانو ذرات در حفظ دارو در محیط بدن و رسانش ان به طور انتخابی به محیط تومور است. در بررسی سایتو کاین ها افزایش نسبت ifn?/il4 نشان دهنده توازن سیستم ایمنی به سمت ایمنی سلولی و محدود کردن تومور است. با استفاده از این نانوذرات میتوان تاثیر داروهای اب گریز مانند آرتیمتر را که اثرات تخریبی روی سلول های توموری دارند ولی به دلیل پراکنش غیر اختصاصی در بدن فقط قسمت کوچکی از انها به تومور میرسد را افزایش داد