پژوهش حاضر با هدف مقایسه انگیزش پیشرفت، جهت گیری ارزشی و سلامت روان در کودکان کار با دانش آموزان مدارس عادی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه مدارس عادی و مدارس ویژه کودکان شاغل ساکن شهر تهران بود که در سال تحصیلی 92- 93 مشغول به تحصیل بودند. از جامعه کودکان کار تعداد 60 نفر و از جامعه دانش آموزان مدارس عادی تعداد 86 نفر به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند و با استفاده از پرسش نامه های انگیزش پیشرفت(باهارگاوا، 1994)، سلامت روان(گلدرگ و هیلر،1972) و جهت گیری مذهبی (آلپورت و راس، 1967) مورد آزمون قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده در دو سطح آمار توصیفی(شاخص های گرایش مرکزی و شاخص های پراکندگی) و آمار استنباطی(آزمون t مستقل) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت نمرات علائم جسمانی، اضطراب و بیخوابی، افسردگی، و سلامت روان کلی در دو گروه دانش آموزان عادی و دانش آموزان کار معنادار است(01/0<p) و تفاوت نمرات اختلال در عملکرد اجتماعی در دو گروه دانش آموزان معنادار نیست(05/0<p). همچنین، نتایج آزمون t مستقل که تفاوت نمرات جهت گیری مذهبی درونی در دو گروه دانش آموزان عادی و دانش آموزان کار معنادار نیست(05/0<p) و تفاوت نمرات جهت گیری مذهبی بیرونی در دو گروه دانش آموزان عادی و دانش آموزان کار معنادار است(01/0<p). در نهایت، نتایج آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت نمرات انگیزش پیشرفت در دو گروه دانش آموزان عادی و دانش آموزان کار معنادار نیست(05/0<p). واژه های کلیدی: انگیزش پیشرفت، سلامت روان، جهت گیری ارزشی، کودکان کار.