مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان اضمحلال نیروی الاستیک های لاتکس ارتودنسی بعد از کاربرد در دهان بیمار (شرایط کلینیکی) در فواصل زمانی مختلف در دوره 48 ساعته می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کلینیکی اضمحلال نیرو، حداکثر نیرو و حداکثر کشش الاستیکهای لاتکس کارخانه american orthodontics مورد بررسی قرار گرفته است. هر گروه شامل 22 بیمار تحت درمان ارتودنسی ثابت در دامنه سنی 12 تا 25 سال بوده است. الاستیک ها به دو روش داخل فکی و بین فکی جهت اعمال نیروی ارتودنسی به کار برده شدند. در گروه داخل فکی الاستیک های 16/3 اینچ medium در هر طرف فک بالا یا پایین استفاده شد. اضمحلال نیروی الاستیک ها در زمان های 5/0، 12، 24 و 48 ساعت پس از کاربرد تعیین شده است. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج مطالعه از تست های فریدمن و ویلکاکسون برای داده های با توزیع غیر نرمال و تست شاپیروویلک برای داده های با توزیع نرمال استفاده شده است. یافته ها:میزان اضمحلال نیرو، تغییرات حداکثر کشش الاستیک و حداکثر نیروی الاستیک در هر دو گروه داخل فکی و بین فکی در تمام زمان ها معنی دار بود (p<0.001). اضمحلال نیرو با افزایش فاصله زمانی از شروع کشش به صورت معنی داری افزایش یافت و در گروه بین فکی بیشتر از گروه داخل فکی بود. حداکثر نیروی الاستیک و حداکثر کشش الاستیک نیز با افزایش فاصله زمانی از شروع کشش کاهش معنی داری را نشان دادند. این تغییرات در گروه بین فکی بیشتر بود. نتیجه گیری:اضمحلال نیرو در 5/0 ساعت اول پس از اعمال کشش بیشترین میزان را دارد و کاربرد بین فکی الاستیک ها تاثیر بیشتری در تغییر خصوصیات مکانیکی و نیروی تولید شده توسط الاستیک ها دارد.