سرطان که همچنین با نام¬های تومور بدخیم یا نئوپلاسم بدخیم نیز یاد می¬شود، گروهی از بیماری¬ها را گویند که شامل رشد غیرطبیعی سلول¬ها با قابلیت هجوم و پخش¬شدن به سایر قسمت¬های بدن می¬باشند. راه¬¬های بسیاری به منظور درمان سرطان وجود دارد، که از جمله می¬توان به جراحی، شیمی¬درمانی، پرتو¬درمانی، هورمون¬درمانی، درمان هدفمند و مراقبت تسکینی اشاره نمود. اینکه کدام درمان استفاده می¬شود بستگی به نوع، محل و درجه سرطان و همچنین به میزان سلامتی و خواسته¬های فرد دارد. داروهای ضدسرطان پایه¬فلزی جزء ترکیباتی هستند که می¬توانند گزینه¬های مناسبی برای شیمی¬درمانی باشند. مطالعات قبلی نشان می¬دهند که این ترکیبات عوامل قدرتمندی در القاء آپوپتوز در برابر رده¬های سلولی مختلف می¬باشند. در این مطالعه، شش کمپلکس جدید [vo(curc)(acac)]، [vo(dpp)2]، [vo(och3)(mal)2]، [pd(mal)(no3)2]، [pd(dpp)(no3)2] و [pt(curc)2cl2] (که curc، dpp و malبه ترتیب لیگاندهای کورکومین، دفریپرون و مالتول می¬باشند) سنتز و شناسایی گردید. سایتوتوکسیسیته این کمپلکس¬ها به¬منظور ارزیابی فعالیت ضد¬سرطانی آن¬ها بر روی رده¬های سلولی hela (کارسینومای تخمدان در انسان)، mcf-7 (سرطان سینه در انسان)، ht-29 (سرطان روده در انسان)، k-562 (سرطان خون در انسان) و neuro-2a (نوروبلاستوما در موش) با روشmtt و فلوسایتومتری و استفاده از سیس¬پلاتین به¬عنوان مرجع، بررسی¬گردید. نتایج به¬دست¬آمده سایتوتوکسیسیته¬ی بیشتری را برای کمپلکس¬های مورد نظر در مقابل رده¬های سلولی k-562 و mcf-7 نشان داد. همچنین نتایج فلوسایتومتری کمپلکس¬های وانادیوم و پالادیوم، بیانگر این است که کمپلکس¬های¬ جدید سنتز شده می¬توانند منجر به آپوپتوز سلول¬های سرطانی k-562 و mcf-7 شود.