اکسیدهای نیتروژن و منواکسید کربن و دیگر محصولات جانبی احتراق توربین گاز ( نوعی موتور توربوجت) مدت طولانی است که به عنوان آلاینده های جوی مضر محیط زیست و انسان شناخته شده است؛ توربین های گاز بیش از پیش در حال توسعه و پیشرفت هستند و یکی از اجزای مهم این توربین ها که به طور مستمر در حال بهبود است، محفظه احتراق آنها است. پیش بینی مقدار انتشار آلاینده های مضر ( ناشی از فعل و انفعالات محفظه احتراق ) با استفاده از پارامترهای موثر بر شکل گیری آنها که روش (pems) نامیده می شود مزایای اقتصادی بسیار خوبی نسبت به روش (cems) دارد. در این پروژه، محفظه توربین گاز براساس اصول اولیه مهندسی برای پیش بینی پارامترهای عملکرد محفظه احتراق و آلودگی های منواکسیدکربن و اکسیدهای نیتروژن مدل شده است. این مدل براساس محفظه احتراق پرمیکس رقیق و متکی بر شرایط محیط و مقدار بار توربین طراحی شده است. میزان بار توربین بر اساس قدرت خروجی آن بیان می شود. جریان سوخت و هوای اصلی و کمکی بر اساس داده های ورودی توربین محاسبه شده اند. برای بدست آوردن دمای احتراق، محفظه احتراق به چند ناحیه تقسیم شده است و دمای هر ناحیه به کمک معادلات انرژی بدست می آید. برای پیش بینی مقادیر اکسید نیتروژن و منواکسید کربن از روابط تجربی چندین محقق که بر مبنای استفاده از دما، فشار و نسبت تعادل می باشند استفاده و با همدیگر مقایسه کرده ایم. پس از مقایسه و شبیه سازی یک بعدی میزان آلودگی پیش بینی شده توسط این مدل با اطلاعات بدست آمده از یک نمونه توربین واقعی میزان دقت این مدل را نشان می دهد. علاوه بر آن، به بررسی و عوامل تاثیر گذار در کاهش افت فشار و توزیع نا مناسب جریان و نا همواری های دیواره محفظه احتراق پرداخته شده است.

در این پایان نامه به بررسی عوامل حرارتی و متالورژیکی تخریب سوپرهیترهای دیگ بخار نیروگاه حرارتی پرداخته، که پس از تحلیل وحل جریان گازهای حاصل از احتراق با نرم افزار انسیس متوجه عدم یکنواختی توزیع جریان به لحاظ دما و سرعت شدیم که باتغییر هندسه مسیر عبور گازها توزیع یکنواختی در جریال سیال بوجود آمد.

در این پایان نامه، تریبولوژی درگیری یک جفت چرخ دنده ساده بررسی شد. ابتدا توان تلفاتی اصطکاک یک جفت چرخ دنده ساده ناشی از لغزش به روش های تحلیلی به دست آمد. توان تلفاتی با انتگرال گیری از حاصل ضرب نیروی اصطکاک و سرعت لغزشی نسبی دو چرخ دنده، محاسبه شد. نیروی اصطکاک، تابع بار عمودی وارد بر دنده ها در سطح تماس و ضریب اصطکاک است. سرعت لغزشی نسبی بین دنده ها، تابعی از پروفیل شکل دنده ها است. چرخ دنده صلب (ضریب الاستیک یانگ برابر بی نهایت) مرجع است و نتایج چرخ دنده الاستیک واقعی، با آن مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد که اثر الاستیسیتی دنده ها، سبب 2.5% کاهش در توان تلفاتی اصطکاکی می شود. سپس تریبولوژی چرخ دنده ها در حضور سیال روان کاری به روش های تحلیلی و عددی بررسی شد. روش عددی بر پایه اختلاف محدود است. در یک مورد، روش عددی اجزای محدود با شبکه سازی بی سازمان مثلثی به کمک جعبه ابزار pdetool انجام شد. تریبولوژی در دو رژیم هیدرودینامیک (معادله رینولدز) و الاستوهیدرودینامیک ، (حل همزمان معادله رینولدز و الاستیسیتی) مدل سازی شد. سیال روان کاری با مدل های نیوتنی (مانند روغن)، یا غیر نیوتنی (مانند گریس)، منظور شد. در دورهای پایین و بارگذاری کم، مدل هیدرودینامیک برای تریبولوژی چرخ دنده ها مناسب است. اما برای دورهای بالا و بارگذاری های شدید، مدل الاستوهیدرودینامیک ضروری است. برای تایید نتایج حل عددی، توزیع سرعت یا فشار با حل های تحلیلی (در صورت وجود) و یا با نتایج سایر منابع مقایسه شد.